Από αγκάθι βγαίνει ρόδο

κεφαλαιο 7

Οκτώβριος-Νοεμβριος 1908

Πραγματοποιούνται σε δύο γυρους οι πρώτες βουλευτικές εκλογές στην οθωμανική αυτοκρατορία. Κυριαρχεί το κόμμα《 Επιτροπή Ένωση και πρόοδος》(Ittihat te Terrak) των Νεότουρκων έναντι του Φιλελεύθερου Κόμματος(Ahrar Firkasi) .

Δικαίωμα ψήφου εχουν όλοι οι φορολογούμενοι άνδρες άνω των 25 ετών.

Σε αυτή την Βουλή εξελέγησαν 281 βουλευτές, 23 εκ των οποίων Έλληνες. Οι Νεότουρκοι φρόντισαν να μην είναι εύκολη η εκλογή μη μουσουλμάνων χωρίζοντας την αυτοκρατορία σε εκλογικές περιφέρειες. Διαμαρτυρήθηκαν για το σύστημα , όμως δεν αλλαξε...

Ο Κωνσταντής ήξερε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν πίστευε πως οι εξελιξεις αυτές θα οδηγούσαν σε καλό. Ήξερε τι ήθελαν πραγματικά να πετύχουν. Σκεφτόταν μήπως έπρεπε να πάρει την οικογένεια του και να φύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και εκεί να κάνουν μια νέα αρχή.

Η Μαγδαληνή είχε μπει στον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης της. Η κοιλίτσα της μεγάλωνε μετά με την μέρα και κουνιόταν ταραζοντας την.

Η Δανάη τρελαινόταν οταν βρισκοταν κοντά της και το μωρό κλωτσουσε. Πίστευε πως ήθελε παρέα. Έτσι και εκείνη κάθε μέρα που γυρνούσε από το σχολείο πήγαινε τρέχοντας στην Μαγδαληνή για να του πει "τι έμαθε σημερα". Έπειτα έφερνε τα τετράδια της και "του μάθαινε ιστορια", το αγαπημένο της μαθημα. <<Όταν θα βγεις θα σου πω και τα άλλα>> ελεγε κλεινωντας το "μαθημα".

Κοντά τους ολους αυτούς τους μήνες στάθηκε η Αζιζε. Καθημερινά ερχόταν και βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού. Πάντα μαζί της, φυσικά, ο νεαρός Αλη.

Ο Μεχμέτ δεν ήθελε να έχει σχέσεις με τον Κωνσταντή. Διαφωνούσε με τις απόψεις του, δεν έκανε καλό στην εικόνα ενός αξιωματικού του τουρκικού στρατού να συναναστρέφεται με έναν Έλληνα, μη μουσουλμάνο που πολέμησε στο Μακεδονικό. Πήγαινε την σύζυγό μεχρι το σπίτι και περιμενε απ εξω. Προσπαθουσε να κρυψει την αντιπαθεια του αλλα μάταια. Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Ούτε εκείνος τον συμπαθούσε. Γι αυτό και προσπαθούσαν, όσο μπορούσαν, να αποφεύγουν ο ένας τον άλλο.

Εκείνη την μέρα όμως τα πράγματα για τις δύο οικογένειες θα άλλαζαν.

Όλα φαίνονταν ήρεμα. Ήταν ένα συνηθισμένο βροχερο απόγευμα του Νοέμβρη. Η Μαγδαληνή και η Αζιζε μιλούσαν και γελουσαν με τον Αλη που κρατούσε αγκαλιά την κούκλα της Δανάης κάνοντας πως προσπαθεί να ηρεμήσει το μωρο μέχρι εκείνη "να του φέρει το γάλα του". Ο Κωνσταντής μόλις είχε γυρίσει από την δουλειά και διάβαζε την εφημερίδα του.