It Started With An Accident Kiss (Love Academy Series 03)

CHAPTER 36

CHAPTER 36 |First|

~Jaydañiel Escleto~

Music was been with me all the time. Lolo ko ang nagturo sa akin tumugtog ng gitara kaya naman labis ang pagpapahalaga ko roon. Bukod sa alaala, gitara, musika, at mga kaibigan. Hindi ko akalaing makikita ko ang taong hindi ko naman alam kung bakit pero mahalaga sa ’kin.

Vivid in my eyes, I still remember that day. Grade Seven ako noong una kong makilala si Mike, siya ang pinakamatanda sa klase dahil dalawang taon siyang tumigil sa pag-aaral. Kamamatay lang ng mga magulang ko nang mapasali ako sa barkada, sa kanila ko nahanap ulit ang pamilya.

Inaya ako ni Mike sa bahay nila dahil birthday daw ng nanay Sita niya. Hindi ko naman inaasahan na sa unang beses na tutungtong ako sa bahay nila, magiging mahalaga na siya.

Parang eksena sa music video. Pababa siya ng hagdanan nila noong parang tumigil ang mundo ko. Hanggang balikat na buhok, nakasuot ng pink na sando at sky blue na short. Nakasimangot at halatang wala sa mood. At that moment, I knew I can’t take my eyes at her already.

Snobbishly beautiful with her delicate white skin. Her pouting lips was red, may katabaan ang pisngi niya pero bagay na bagay sa kanya. Her hooded eyes screams something. Medyo pamilyar sa akin ang mukha niya, may kamukha siya pero hindi ko mapagsino. Her beauty is just so unique to compare to others.

Para siyang si Belle ng Disney noong pababa siya ng hagdanan. Sa oras na 'yon, gusto ko maging halimaw para ako ang prinsipe niya.

“Jayda, bunganga mo. Nakanganga.” Nagising lang ako sa pagkakatulala nang bumulong sa akin si Tim. Nagugulat ko naman siyang hinarap

“Ha?”

“Halaka ka kay, Mike!” aniya. His index finger wave na para bang isusumbong niya ako.

“Ano’ng pinagsasabi mo?” tanong ko.

“Kapatid ’yan ni Mike,” aniya sabay tingin sa hagdanan. Napatingin din ako roon pero wala na 'yung babae.

“Ah, may kapatid pala siya?” sabi ko. Sa utak ko ay naiisip ko pa rin ang mukha niya.

“Oo, ang ganda no? Kaso masungit 'yan. Huwag kang lalapit para hindi ka ma-bad luck 'pag na bad mood 'yon.”  Sinamaan ko ng tingin si Tim.

“Mukhang hindi naman masungit,” ani ko. Totoo, masyadong mabait ang mukha niya. Minus lang 'yung nakabusangot niyang mukha.

Sarkastikong tumawa si Tim, “Mukha lang! Pero heh! Ayoko na ngang magsalita! Makikikain pa naman ako rito.” Natatawang umiling si Tim bago naglakad papuntang kusina kaya sumunod ako.

Naabotan ko roon si Mike na sobrang busy sa niluluto. Ang babae naman ay pumunta sa cupboard para uminom ng tubig.

“Elaisle, magsuot ka nga nang maayos!” sita ni Mike sa kapatid niya nang makita ang suot nitong shorts.

Elaisle pa lang ang pangalan niya, paano kaya isulat 'yon? Elayl, Elayle, o  Elaile?

“Tss,” singhal nito sabay baling sa aming dalawa ni Tim. Kitang-kita ko kung paano niya pinaikot ang mga mata para irapan ako.

Medyo nagulat ako at naestatwa roon, wala naman akong ginawa pero ang sama ng tingin niya sa 'kin. She walked out the kitchen, tahini ko naman siyang hinatid ng tingin.

“Nakakatakot talaga kapatid mo, Mike!” Maarting hinawakan ni Tim ang dibdib niya, umaaktong takot na takot talaga.

“Hayaan niyo na 'yon, topakin. Intindihin niyo na lang.” Humagalpak ng tawa si Mike. “Nasaan na sina Xander at Glen?” he asked.