Rules of Love (UNDER EDITING)

Chapter 13

Chapter 13

That night was so perfect na halos hilingin ko na wag na lang matapos. Every single time with him ganon naman ako palagi, parang ayaw ko palagi matapos kasi I was scared that what if he'll find someone better than me, it will hurt me so bad.

Deep inside of me I know I wasn't enough, na kahit gaano iparamdam sa akin ni Clyde kong gaano niya ako kamahal at kong gaano ako kaganda sa paningin niya yong insecurity ko padin ang nangingibabaw. Kasi kahit itanggi ko naka kulong padin ako sa nakaraan ko.

I saw how my mom love my dad before. Nakita ko kong paano niya minahal ang Papa ko, I thought it was perfect that their love was the definition of love not until my mom hurt my dad and choose to leave as all behind so that she can fit in to her new family.

A family na hindi naman niya ka dugo. After that incident everything falls apart. Papa was so devastated, and Vergel was too young to witness it. Kahit sobra akong nasasaktan I choose not too kasi paano si Vergel? Pag ba umiyak ako okay na ba ang lahat? Pag ba nag breakdown ako maiintindihan na ba nang kapatid ko ang nangyayari?

Hindi, kasi kahit ako that time I can't process anything, everything was just so sudden, so sudden that it hurts so much that a three years old and a six years old kid can't understand.

Pinalaki nila ako na mabuting bata. I was a jolly kid; everyone loves how talkative I was before but then she did that and ruin everything. She ruined me. She ruined my life kahit nag sisimula pa lang to.

And I hate her kasi kahit ang tagal tagal na niyang wala sa buhay namin ganito padin ang epekto niya sa akin. I just hate her na kahit saan akong angulo tumingin hindi ko yata mahahanp sa akin ang mapatawad siya. She stabbed so deep and for that I can't forgive her.

It's been four days ever since prom. Wala naman masyadong nangyari ganon padin naman kami ni Clyde. Wala padin kaming label kasi natatakot ako na baka biglang hindi pala ako ang gusto niya. Alam ko ang tanga lang nang dahilan ko pero mas mabuti nang ganito kesa naman mag bigay ako nang oo.

I will give it to him naman talaga but in the right time, good things can wait so this relationship with him can truly wait, and it will be worth it.

I was in a middle of writing something nang marinig ko na may pumasok sa room namin nang tingnan ko ay yong guidance counselor pala yon.

"Miss Meneses your parents are downstairs waiting for you" Agad akong napatinggin kay Julliana, mukha siyang namomoblema dahil sa sinabi nang guidance counselor pero tumayo padin to at ngumiti sa amin bago tuluyang sumunod palabas.

Agad na napa tanong ang iba kong kaibigan pero hindi na ako nakisali, sasabihin din naman mamaya ni Julliana kong bakit nasa baba ang magulang niya eh, sana lang ay wala siyang problema.

Pero tapos na ang lunch ay hindi padin siya bumabalik kaya naman nag alala na kaming lahat. Hindi naman sa mapapahamak siya kasi magulang naman niya ang kasama niya kaya lang eh umaga pa yon baka mamaya ay may problema siya kaya na involve na pati magulang niya.

We are all panicking nang mapansin ko si Eli na nakaupo lang at nag susulat, hindi siya nakikisali sa amin at hindi din siya nag aalala na nakakapanibago kaya naman pasimple akong umalis sa usapan nina Aaron at umupo sa tabihin ni Eli na nag sketch na naman nang kong ano ano sa notebook niya.

"Hey, Eli!" Sinalubong ako nang matamis niyang ngiti tapos ay ibinalik niya ulit ang pansin sa kanyang notebook. Hindi ko malaman kong paano ko ba tatanungin si Eli kong bakit parang wala lang sa kanya yong biglang pag punta nang mga magulang ni Julliana. Isn't she worried? I mean it's our friend.

"Something bothering you?" Nang tanungin niya ako ay kinuha ko ang oppurtunidad para mag tanong, hindi rin naman ako papatahimikin nang kagustuhan kong malaman kaya mas mabuti nang mag tanong ako.