Rules of Love (UNDER EDITING)

Chapter 14

Chapter 14

My body was aching so much, and I feel so hot when I wake up.

I look around pero ang natutulog lang na si Clyde sa gilid ko ang nakita ko. He looks so peaceful while he's sleeping. Kahit nahihirapan ako ay sinubukan kong umupo nang maayos nang hindi siya nagigising.

I comb some of his hair and look at him so dearly.

"I love you. I love you, don't hurt me like how she hurt my Papa please" After saying those words ay hinalikan ko siya sa noo at dahan dahan na umalis sa kama. Kinuha ko ang spare na kumot ko sa cabinet at ikinumot yon sa kanya, buti na lang at hindi siya nagising.

Kahit ramdam ko na para akong magtataob ay naglakad padin ako pababa para makita kong sino ang tao pero nang makitang madilim na ay naisip ko na baka gabi na o madaling araw.

Bumaba ako at kumuha nang tubig at ininom iyon bago ako tuluyang umakyat pabalik pero nang makaakyat ako ay nakita ko si Clyde na nag aalala na nakatinggin sa akin.

"Why didn't you wake me up?"

"You're sleeping peacefully so I didn't bother waking you up, by the way bakit nga pala nandito ka pa? Hindi ka pa ba hinahanap sa inyo?" I ask habang inaalalayan niya ako papasok sa loob nang kwarto ko. Inayos niya muna ang kama bago ako tuluyang inihiga doon.

"I just can't leave you. You scared me so much" Hawak niya ang kamay ko habang nakatinggin nang diretso sa aking mata. Kitang kita ko na nag aalala talaga siya sa akin kaya sinenyesan ko siya na lumapit para mayakap ko siya.

"I'm sorry"

"What are you doing there? Good thing I was on my way there paano kong hindi ako ang nakakita sayo?" Hindi ako nagsalita. Hindi ko alam kong paano ko ba sasabihin sa kanya, ayaw ko na mag sinungling sa kanya kaya lang hindi ko alam kong saan ako magsisimula.

"Clementine... talk to me please"

"I-i saw my mother again" There... I finally said it. Pakiramdam ko ay maiiyak na naman ako dahil sa iilang salitang binaggit ko sa kanya.

Hindi siya umimik, niyakap niya lang ako nang mas mahigpit kaya naluha ako.

"I don't wanna see her ever again, Clyde but she was there. She looks okay, happy to be exact I just can't accept the fact that she is happy while the three of us is suffering so much because of her" Tuloy tuloy lang ang mga luha ko kahit ayaw ko na talagang umiyak pa dahil nahihirapan na ako.

Clyde remains silent kaya nagpatuloy lang ako.

"How can she do that? How the hell can she does that? All these years I tried to be fine, I tried not to cry kasi hindi naman yon ang kailangan nang pamilya ko eh. What this family needs are someone strong enough, but I wasn't" Kumalas siya sa pagkakayakap at hinarap ako, pinunasan niya ang mga luha ko sa mukha pero hindi padin siya nagsalita.

"I'm not strong enough. I can't move on, palagi kong sinasabi kay Papa na kalimutan na lahat nang nakaraan pero ako tong hindi nakalimot. I just want to forget every single thing that connects to her is that too much to ask. I'm just tired asking myself what is wrong with me, to my dad and to Vergel for her to decide to leave the three of us" Hinaplos niya ang pisnge ko at hinalikan ako sa noo.

"You're more than enough Clementine and it's her loss for not seeing that so please stop questioning you're worth. If I need to spend every single day to prove to you how worth it you are I'll do it, I love you" Umiyak ako pero ang mga luhang lumabas nang oras na yon ay tears of joy na. Masaya ako na dumating si Clyde sa buhay ko para iparamdam sa akin ang lahat nang pakiramdam na matagal kong itinago sa sarili ko.