Rules of Love (UNDER EDITING)

Chapter 33

Chapter 33

Naalipungatan ako nang maramdaman ang sinag nang araw mula sa labas, nagtaka ako kasi ang huling tanda ko ay naka higa ako sa may sofa kahapon. Kahit nahihirapan ay tumayo ako at agad na hinanap si Clyde, naglakad ako palabas at naabutan ko lang siya na naka talikod at nagluluto.

Nasa hamba lang ako nang hagdan, para kasi akong naiiyak kaya tumigil ako alam ko kasi na kapag lumapit pa ako nang kaunti ay maamoy niya ako at yon ang ayaw ko. Baka sa oras na makita niya ako ay agad na mag tuluan ang mga luha ko at mapansin niya kong gaano ako katakot.

Bago ako maka tulog naging buo na ang desisyon ko at yon ay wag sabihin sa kanya ang nangyari. I'm not their target it's Clyde at kapag nalaman ni Clyde na may nagtangka na naman sa buhay ko sigurado ako na gagawin niya ang lahat para hanapin yon at yon ang kinakatakot ko.

I can just stay at home or hire extra guard o kahit ano pa so I can ensure my safety and our baby's safety but I'm not sure what Clyde's capable of para lang mahanap ang nagtatanka sa buhay ko, he can get killed along the way and by just thinking of that hindi ko na mapaliwanag ang sakit na nararamdaman ko.

I cannot afford to lose my man nor my baby so as long as I can keep it I will. I just need to be really careful, may tiwala naman ako na in no time matutugis nadin yong mga sindikato sa misyon ni Clyde at makakampante na ako.

I tear feel on my cheeks, so I immediately wipe it and walk towards him, I hug him from behind.

"Good morning, sweetheart. Upo ka na lang muna matatapos na ako sa pagluluto" Nakinig na lang ako sa kanya, dahan dahan akong naglakad sa may lamesa at dahan dahan din umupo. Nang makaupo ay binalik ko ang tinggin ko sa kanya, hindi ko napigilang mapangiti.

Kailangan ko lang lakasan ang loob ko, for him. For our family.

After he finish cooking ay agad niya iyong inihain sa lamesa, hindi niya ako sinubukang patulungin. He insists on doing it all kaya hinayaan ko na lang. Tulad nga nang sinabi ko ayaw ko nang makipag tigasan nang ulo sa kanya since alam ko din naman lahat nang hirap niya lalo na nong maselan pa ang pagdadalang tao ko.

We had a peaceful breakfast, we talked, laugh, and said dozens of I love you's until we finish. Hanggang pagliligpit ay hindi niya ako hinayaan na gumalaw, he's acting as if kabuwanan ko na kahit seven months pa lang naman talaga.

Well, I can't blame him kasi mabigat na talaga ang pakiramdam ko na inakala ko noon na kambal yon pala sadyang malaki lang si baby kaya nga lang masyadong maselan.

I remember kong paano ko pinigilan ang umiyak dahil baka mas lalong mapasama si baby. That even though hindi ko pa siya na me meet parang kadugtong ko na siya kaya kapag nasasaktan siya pakiramdam ko nasasaktan din ako.

Hinayaan ko na mag ligpit si Clyde at nag paalam na maliligo lang ako pumayag naman siya kasi na check na daw niya ang banyo bago siya nagluto kanina.

I get my rob and get in the bathroom immediately, we don't have any plans today but maybe Clyde would like us to go to Eli's since it's been ages when we last visited her.

When I entered the shower room ay agad kong binuksan ang shower at ipinikit ang aking mata but as soon as I did that nanumbalik sa akin ang alaala nang mga pangyayari kahapon sa elevator.

Kasabay nang tubig na nanggagaling sa shower ay tumulo ang aking luha, I never feared for my life like how I was yesterday. All my thoughts are that I need to protect my child. I need to get out, I need to breath.

Before when I was threatened, I was afraid but not to extent that I'm gonna get traumatized because of that incident but what happened yesterday? I think it will remain in my mind for the rest of my life.