LOLLIPOP

Chapter 7 - Unicode

ဘုန်းပြည့်အာဏာနိုးလာတော့ ရုံးခန်းထဲကို အရင်၀င်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထင်တဲ့အတိုင်း စားပွဲခုံပေါ်ကို မှောက်အိပ်နေတဲ့ သနားစရာအတွင်းရေးမှူးကို မတွေ့ရတာကြောင့် နည်းနည်းတော့ ဘ၀င်မကျဖြစ်သွားရသည်။

ဘယ်ချိန်ကထပြန်သွားသည်မသိ။ အချိန်က မနက်ခုနှစ်နာရီသာရှိသေးသည်။ ဒီချိန်ဆို ဓာတ်လှေကားလည်း ပြန်ဖွင့်ပြီမို့ ပြန်သွားတာများလား။ အဲဒီလောက်ထိ လုံ့လရှိလိမ့်မယ်လို့မထင်ခဲ့။ စားပွဲပေါ်မှာမှောက်အိပ်နေတဲ့ သူ့ကို အရင်ဆုံးကြည့်ချင်လို့ နိုးနိုးချင်း လာကြည့်ပေမယ့် မတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ဘုန်းပြည့်အာဏာစောစောစီးစီး ရင်ခံသွားရသည်။

စိုင်းမာန်သစ် ဓာတ်လှေကားပြန်ဖွင့်ဖွင့်ချင်း ငါးနာရီကတည်းက ထပြန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ညလုံးမအိပ်ခဲ့ရတာကြောင့် မျက်တွင်းက ဟောက်ပက်။ စိုင်းမာန်သစ်တကယ်မအိပ်တတ်တာဖြစ်သည်။ မသိလိုက်ဘဲအိပ်သွားရင် ကိစ္စမရှိပေမယ့် တစ်ရေးနိုးပြီး ပြန်အိပ်ဖို့က စိုင်းမာန်သစ်အတွက်မဖြစ်နိုင်။ အထူးသဖြင့် ခုံပေါ်မှောက်အိပ်ဖို့ဆိုရင် ပိုဆိုးသည်။

အိပ်ရေးပျက်နေတာကြောင့် သံပုရာရည်တစ်ခွက် ကြီးကြီးကို ဖျော်ခိုင်းပြီး သောက်လိုက်ကာ အိပ်ယာထဲကို လှဲအိပ်ပစ်လိုက်သည်။ သို့သော် ငယ်ငယ်က အိပ်မက်တွေက ခြောက်လန့်ကောင်းနေဆဲ။ မနက်ခင်းကြီးကိုတောင် တရစပ်မက်နေရအောင် မင်းမေလင်လားလို့သာ အော်ဆဲပစ်လိုက်ချင်သည်။

စိုင်းမာန်သစ် စိတ်ကလည်းတိုလာတာကြောင့် စောင်ကိုအတင်းဖယ်လိုက်ကာ ရေချိုးခန်းထဲကို ၀င်ပြီး ရေအေးအေးနဲ့ ရေချိုးပြစ်လိုက်သည်။ လူက နည်းနည်း လန်းသွားသလိုရှိသော်လည်း ခဏတာပင် ပြီးတော့ ပြန်ထိုင်းမှိုင်းသွားသည်သာ။

ပါပါးက စိုင်းမာန်သစ်ညက ပြန်မလာတာကို သိသော်လည်း ထွေထူးမမေး။ သူတစ်ရေးနိုးတုန်းက စာပို့ထားသည်လည်းပါမည်။ ပြီးတော့ ပါပါးက စိုင်းမာန်သစ်ကို ယုံကြည်သည်။ မိဘနဲ့သားသမီးကြားမှာ လိုအပ်သည့် ယုံကြည်မှု့နဲ့ မေတ္တာကို ပါပါးက ပြည့်ပြည့်၀၀ပေးနိုင်သည်။