တဖန်ရှင်သန်လာခြင်း၏ အထူးအမှုတွဲများ Myanmar Translate - Completed

အပိုင်း၃ ပွဲဦးထွက် ၁

အခန္း ၃ ပြဲဦးထြက္ ၁

ကြမ္က်င္က တံခါးနားက ေနရာေလးတစ္ခုမွာ ထိုင္ရင္း ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ ေနပူဆာလႈံေနသည္။ ေသြးနဲ႕ ေရမခ်ိဳးရတာတို႕ အႏၱာရယ္မရွိတာတို႕ မရွိတဲ့ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ေနရတဲ့ အရသာၾကီးက သူ႕အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းစိမ္းသက္ေနသည္။

“မင္းတို႕ ႏွစ္ေယက္ ငါ့ႏို႕လက္ဖက္ရည္ေတြ ေသာက္ေနတာ ႏွစ္ခြက္ရွိေနျပီ။ ပုိက္ဆံေပးဖို႕ သတိရၾကဦး” ပကတိဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ မ်က္လံုးေလးမ်ားႏွင့္ ေဘာင္မဲ့မ်က္မွန္တစ္လက္ တက္ထားသည့္ လူတစ္ေယာက္က ေကာင္တာအေနာက္ကေန ေအးစက္စက္လွမ္းေျပာသည္။

လင္းပိုင္က သူ႕ကို လက္ယမ္းျပကာ “ေအးပါ ငါတို႕ နင့္အေပၚ အႏိုင္မက်င့္ပါဘူးဟ”

ဒီလူ နာမည္က လီဖန္ ျဖစ္ကာ အထူးအမႈတြဲအဖြဲ႕ကို ကို အဓိကေထာက္ပံ့ေပးေနသည့္ မႈခင္းေဆးပညာဌာနမွ မႈခင္းေဆးဖက္သိပၸံပညာရွင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူက ကတ္ေစးနဲတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး အရမ္းေအးစက္ျပီး ရက္စက္တတ္တဲ့သူ ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႕မွာ ပကတိဆြဲေဆာင္မႈ ရွိသည့္ မ်က္ႏွာေလး ရွိေနတာေတာ့ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းလွသည္။ 

ဒီ Book Café က လီဖန္၏ ေဆြမ်ိဳးေဝးဦးေလးတစ္ေယာက္၏ အေမြတစ္ခု ျဖစ္ကာ သူ႕ကို တိုက္ရိုက္ ေပးခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ လီဖန္က ဒါကို မေရာင္းပဲႏွင့္ ဒီဆိုင္ေလး၏ အလုပ္သမားေဟာင္းမ်ားကို ဆက္ငွားထားကာ ဆိုင္ကို ဆက္ဖြင့္ေစျပီး သူကေတာ့ ပိတ္ရက္ေတြမွာ လာျပီး ၾကည့္ရႈေလ့ ရွိသည္။

လင္းပိုင္က ပိတ္ရက္ေတြမွာ ဒီကို လာရတာ ၾကိဳက္ျပီး လတ္တေတာမွာ ကြမ္က်င္ကိုပါ ဆြဲေခၚေခၚ လာတတ္သည္။ သူ႕ေျပာစကားအရဆိုလွ်င္ ယခင္က လင္းပိုင္ သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္ ေခၚေခၚ ဘယ္ေတာ့မွ မလိုက္လာဘူးဟု ဆိုသည္။

ကြမ္က်င္က ရုတ္တရတ္ “ေျပာပါဦး ရဲေတြကေရာ စီးပြားေရး လုပ္လို႕ ရလား”

လီဖန္က ေမာ့ေတာင္ မၾကည့္ပဲ “ဒါက အေမြရတာေလ။ ငါက လက္ခံလိုက္ရံုေလးပဲ”

ကြမ္က်င္က ပခံုးေလး တြန္႕ခနဲႏွင့္ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ေပ။

ကြ်ီ!  အျပင္က ကားဘရိတ္အုပ္သံ ခပ္ျပင္းျပင္းထြက္လာျပီး ဆိုင္၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လမ္းေဘးတြင္ ဖာရီရာ ျပိဳင္ကားေလးတစ္စင္း ရပ္သြားသည္။ ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္ အဝတ္အစားမ်ားႏွင့္ ေနကာမ်က္မွန္ တပ္ထားသူ တစ္ေယာက္ ကားထဲက ထြက္လာသည္။ ကြမ္က်င့္ ၾကြက္သားေတြက အက်င့္အတိုင္း တင္းခနဲ ျဖစ္သြားေပမယ့္ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့သူလို သူ ေအးေအးေဆးေဆး ဆက္ထိုင္ေနသည္။