တဖန်ရှင်သန်လာခြင်း၏ အထူးအမှုတွဲများ Myanmar Translate - Completed

အခန်း ၂၉

Chapter 29 အခန္း ၂၉ ေသမင္းတမန္ ၉

“ဆရာတို႕ ႏွစ္ေယာက္က အျမဲအတူတူ လာတာ သြားတာ လုပ္တယ္ေနာ္၊ တြဲဖက္ေတြလား” ဝူမုန္က ကြမ္က်င္ႏွင့္ သူ႕အေနာက္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ လုယြင္ယြမ္ကို မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ႏွင့္ ေမးေတာ့သည္။

“အင္း”

“မဟုတ္ပါဘူး”

ဝူမုန္ေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ေပ။

လုယြင္ယြမ္က ခပ္ေဝးေဝးမွာပဲ ေနပါရေစ ပံုစံ ျဖစ္ေနသည့္ ကြမ္က်င္ ကို ၾကည့္ကာ ဝူမုန္ကို တိုးတိုးေလး “သူက နည္းနည္းေလး ကေလးဆန္တဲ့ စိတ္ရွိတယ္ေလ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္က သူ႕ကို စိတ္ဆိုးေအာင္ လုပ္ထားမိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ေနေရာ။ မပူပါနဲ႕ ျပန္သြားရင္ေတာ့ စုတ္လံုးေလး နည္းနည္းပါးပါး ဝယ္ေပးလုိက္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာ”

ဝူမုန္က တစ္ခုခုကို သေဘာေပါက္သြားပံု ရသြားကာ ‘သိသြားျပီ’ ဆိုေသာ အမူအယာႏွင့္ လုယြင္ယြမ္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ “သူ႕ကို စံုစမ္းတဲ့ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေခၚသြားရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းမွာပဲေနာ္။ သူ႕ကိုလဲ ေခ်ာ့ဖို႕ တာဝန္ရွိေနေသးတာ ဆိုေတာ့ေလ”

“အက်င့္ေတာ့ ျဖစ္ေနပါျပီေလ…” လုယြင္ယြမ္က ဘာမွ မတတ္ႏိုင္သလို ေခါင္းသာ ယမ္းျပလုိ္က္သည္။

“ဒီေန႕ ညီမေရာက္ေတာ့၊ လိန္က်င္းကို အျခားေဆးရံုေျပာင္းလုိက္တယ္လို႕ ၾကားတယ္”

“ဟုတ္တယ္။ လံုျခံဳေရး ေၾကာင့္ေလ။ သူ ထပ္သက္သာသြားရင္ ျပန္ေျပာင္းေပးမွာ” ဟု လုယြင္ယြမ္က ေျပာလုိက္သည္။

“ေအာ္ ဒါ့ေၾကာင့္ကိုး” ဝူမုန္က သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိသြားျပီးေတာ့ “ဟုတ္သားပဲ။ ဒီမနက္ေလ လူေတြအမ်ားၾကီး လိန္က်င္း ဒါဏ္ရာ ရတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေနၾကတယ္။ ဘာေသခ်ာ ျဖစ္တာလဲ ဆိုတာ အမ်ားၾကီး မသိေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရွိတာပဲ ေတြးေနၾကတာ။ မႏွစ္က လူနာတစ္ေယာက္ အူမၾကီးခြဲစိတ္မႈ လုပ္တုန္းကေလ အဲဒိခြဲစိတ္မႈက ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ရိုးစင္းပါတယ္။ လူနာက ေဆးရံုမွာ ညနည္းနည္းေလာက္ တက္သြားေသးသည္။ လိန္က်င္းက သူ႕ကို တာဝန္က်တယ္ေလ။ ေနာက္က်ေတာ့ အဲဒိ လူနာက သူ ေနလို႕ သက္ေတာင့္သက္သာမရွိဘူးလို႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျပာေနတာ။ အဲဒိေတာ့ ခဏခဏ နီးပါးပါပဲ ေဆးရံု လာလာတက္ျပီးေတာ့ စစ္ၾကည့္တတ္တယ္။ အၾကိမ္တိုင္းလဲ ဘာျပႆနာမွ မရွိဘူး ဒါနဲ႕ သူလဲ ျပန္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာဘူး ထပ္ေရာက္လာျပန္ေရာ။ ဒီလုိနဲ႕ပဲ မႏွစ္က တစ္ႏွစ္ထဲနဲ႕တင္ သူ ေဆးရံုလာတက္တာ ငါးခါက်တယ္။ အၾကိမ္တိုင္းလဲ လိန္က်င္း တာဝန္က်တဲ့ လူနာေဆာင္မွာပဲ။ ညီမၾကားတာေတာ့ အဲဒိလူ ေဆးရံုမွာ ေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက လိန္က်င္းနားပဲ တစ္ခ်ိန္လံုး ရစ္သီ ရစ္သီနဲ႕တဲ့။ ဒါေပမယ့္ သိသိသာသာၾကီးေတာ့ မလႈပ္ရ်ားေတာ့ လိန္က်င္းကလဲ အမ်ားၾကီးေတာ့ မေတြးမိဘူး”