Hello I'm back! Sorry for the short hiatus. Happy 8k reads everyone! Here's your update.
"SHE DIED?"
I was so shocked after hearing what he said. He thought I died. How is that possible? Ganon ba kalala ang nangyari sakanya? Nalimutan ba nya pati ang katotohanan na buhay pa ako?
"Yes." Malungkot na tugon nito.
Kahit na itago niya sakin ang nararamdaman niya, ramdam ko ang sakit na bumabalot sa bawat salita na binibitawan niya.
"Is it okay if I ask kung bakit siya namatay?"
Katulad ng lungkot sa boses nya ay siya ring lungkot sa boses ko. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa mga nangyayari ngayon. Hindi ako malungkot dahil malungkot siya, malungkot ako dahil iniisip niya na wala na ang babaeng parang kahapon lamang ay kayakap pa niya.
I want to hug him so tight. I want to tell him that I'm alive.
'Axel, your love is keeping me alive.'
But I can't say it. There's no voice coming out.
"Car accident. Siya lang ang hindi naka survive."
I saw a tear escaped his eyes. And from that moment, I realized how much he loves me.
Maybe I'm dead for you but in your heart, I will always be alive.
"I'm sorry to hear that."
Kung pwede ko lang sana ibalik ang kahapon, nagawa ko na. Hindi sana ako nahihirapan makinig sa mga sinasabi mo. Hindi sana ako nasasaktan nang ganito.
"No it's fine."
He smiled, painfully.
I hate seeing him like this.
What happened Axel? We were so perfect...
He looked at me again, with an unsure smile.
"Because I already love someone else."
"What do you mea—"
And just like that, the door opened.
Sobrang naguguluhan pa ako kaya hindi ko namalayan si Geneva na pumasok sa kwarto at agad na niyakap si Axel.
Laking gulat ko na lamang ng makitang niyakap ito pabalik ni Axel.
Halo halo ang emosyon na nararamdaman ko ngayon.
Gulat. Sakit. Hinanakit. Selos. Lahat nararamdaman ko ngayon dahil sa taong nasa harap ko.
"Bakit mo ako pinatawag?" Tanong ni Geneva habang ang mga braso ay naka pulupot parin sa leeg ni Axel. Ni hindi man lang ito tumingin saakin kahit na alam nyang naandon din ako.
"I miss you"
Those three words. Those are the words I'm waiting for him to tell me the moment he woke up.
At ngayon, ang tatlong salitang yon ay ibinigay nya sa babaeng kaharap nya. At hindi ako yon.
Ramdam ko ang biglaang pag sikip ng dibdib ko. Parang hindi ako makahinga at para bang mauubusan ako ng hangin.
Kita rin sa itsura ni Geneva ang pagkagulat. Hindi rin siguro niya inaasahan ang lalabas sa bibig ni Axel. Kahit siya ay unti unting tinanggal ang pagkaka pulupot ng kanyang braso sa leeg ni Axel.
Napalingon siya saakin at nakita ko ang hindi maintindihang ekspresyon sa mukha niya. Hindi ko maintindihan. Hindi ko maipaliwanag.
Doon ko nalamang naramdaman ang mainit na likido na dumadaloy na pala sa aking pisngi. Saka ko lang napag tanto na umiiyak na pala ako.
Sa kagustuhang umalis sa lugar na yon at tumalikod ako papunta sa pinto. Napahinto nalamang ako ng makita si Margoux at Black na mukhang nag aalala saakin.
Sa kauna-unahang beses ay hindi ko sila pinansin o nginitian man lang.
Basta nalang akong umalis sa bahay nang hindi alam kung saan pupunta.
Rinig ko rin ang pag sigaw ni Margoux sa pangalan ko. Pero hindi ko siya nilingon. Patuloy lamang ako sa pag takbo habang lumuluha.
-DK-
BINABASA MO ANG
Dim Series: He Kidnapped Me (Axel Valeron)
Teen Fiction"Please tama na hindi ko na kaya!" Pilit na sigaw ko kahit na alam ko namang hindi nya ako papakinggan. "No one can stop me! Kahit ikaw pa!" Sigaw nya pabalik saakin at iniwan ako sa silid nang umiiyak.
