I DONT KNOW what to do. Hanggang ngayo'y sinisisi ko parin ang sarili ko dahil sa nangyari kay Astrid. Kung hindi lang sana ako umalis noon, kung sana ay nasa tabi nya ako nang mga panahong yon, hindi sana mangyayari sakanya yon.
Maayos na ang lagay ni Margoux at tito Astro. Pero dalawang linggo na ang nakaka lipas ay hindi parin nagigising si Astrid. She's in a coma for two weeks now.
Hindi ko malaman kung anong itsura ko ngayon. Dalawang linggo na akong walang matinong tulog. Isang beses lang kakain sa isang araw at minsan ay pinipilit pa ako. I look like a mess. Hindi ako umaalis sa tabi ni Astrid dahil ayaw kong maulit ang nangyari. Ayaw kong may mangyaring masama na naman kay Astrid at wala ako sa tabi nya.
"Ngayong nalaman na ni Gilbert na nasa atin si Astrid, malamang ay pinag pplanuhan na nya ngayon kung paano muling makukuha saatin si Astrid" Sabi ni tito Astro na naka upo lang sa pang isahang sofa. Bumaba muna ako para kausapin sila at si Margoux muna ang pinag bantay kay Astrid.
"Magaling na po ba ang sugat nyo tito?" Tanong ko dito na nginitian lang naman ako. Alam kong ayos na ang lagay nito pero nandon parin ang sugat nito.
"Ayos na ako Axel. Ang dapat nating alalahanin ay kung paano natin mababawi ang asawa ko mula kay Gilbert." Biglang sumeryoso muli ang mukha nito kaya naman tumango nalang ako. Kailangan naming kumilos agad, pero kailangan muna naming mag plano.
"May naiisip ba kayong paraan para mabawi natin si tita Ezein?" Tanong ko kay Aquarius at Primo na naglalaro ng chess.
"Kapag sumugod tayo don, it'll be dangerous." Sabi ni Primo at nag sabi ng "Checkmate"
"Wala rin akong naiisip na ligtas na paraan. All of it were dangerous" Sabi ni Aquarius at inabutan ng limang piso si Primo dahil yun daw ang napag pustahan nila.
"What're we gonna do now?" Napa buntong hininga ako at ipinikit nalang muna ang mga mata.
Masyado akong madaming iniisip ngayon. Ang kalagayan ni Astrid. Kung paano namin mababawi si tita Ezein. At kung ano nang mangyayari saaming dalawa ni Astrid.
Kaya tumayo ako sa pag kakaupo at dire diretsong pumunta sa kusina para uminom ng malamig na tubig. Kailangan kong mahimasmasan, and cold water is what I need.
Kumuha ako ng pitsel na nag lalaman ng malamig na tubig at isinalin ito sa baso. Isang lagukan ko itong ininom at sumandal sa counter.
"I promised. And for me, Promises aren't meant to be broken." Sabi ko at inalala ang pangako naming dalawa sa isa't isa. Nung mga panahong naaalala pa nya ako.
Yes, Astrid have an amnesia. She can't remember her old self, her old life, her family.....
....even me..
I want her to remember us, to remember me, to remember her memories with me.
"Nag aalala ka parin ba kay Astrid?" Napabaling ang tingin ko kay Black na kakapasok palang sa kusina. Kinuha nito ang basong ginamit ko kanina at nag salin din ito ng maiinom.
"Of course, I'm doing all of this for her. Hindi ko maiwasang mag alala." Pag amin ko.
"At sinisisi mo ang sarili mo?"
Sandali akong napa hinto sa sinabi nya. Oo, sinisisi ko ang sarili ko. Walang mangyayaring ganito kung di dahil saakin. It's my fault. Everything's my fault.
"My man, no matter how much I fucking want to cuss at you because you came late you motherfucker. I want to tell you that it's not your fucking fault. I know you're fucking guilty, I know you're blaming your fucking self because if you didn't fucking show your face to Astrid, Astrid wouldn't fucking passed out."
BINABASA MO ANG
Dim Series: He Kidnapped Me (Axel Valeron)
Teen Fiction"Please tama na hindi ko na kaya!" Pilit na sigaw ko kahit na alam ko namang hindi nya ako papakinggan. "No one can stop me! Kahit ikaw pa!" Sigaw nya pabalik saakin at iniwan ako sa silid nang umiiyak.
