လောင်းရိပ်
(7)
အချစ်ကြီးလို့ အငြိုးလည်းကြီးတယ်....
မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ အပြစ်မမြင်ရက်ခဲ့တာကို..
အခွင့်အရေးယူပီး...ကိုယ့်အပေါ်ဆိုးမယ်ဆိုရင်..
ချစ်မိခဲ့သလောက်.....
ကိုယ်ပြန်ရက်စက်မိလိမ့်မယ်..... :)
..................................................................
"ထစမ်းး park jimin...''
ကားပေါ်မှာ သတိလစ်ကာ မေ့မြောနေခဲ့သော..
Jimine ကို ပုခုံးမှ ကိုင်ကာ လူပ်နိုးနေခဲ့သော
Jeon....
နာကျင်လှသော ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ပြန်လည်နိုးလာသော်လည်း မျက်လုံးကဖွင့်မရ...
ခန္တကိုယ် အပူရှိန်ကြောင့် လည်ပင်းမှ ခြောက်ကပ်လာကာ...ရေဆာလာသဖြင့်..
Jimine:"ရေ..ရေသောက်ချင်တယ်...''
Jeon:"ဘာ!...''
Jimine:"ငါ..ငါ ရေဆာတယ် jeon..ပီး..ပီးတော့ ငါအရမ်းအေးနေတယ်..''
Jeon:"ထစမ်း...အသနားခံမနေနဲ့... မင်းကို ပြုစုဖို့ ငါ့ကားပေါ်တင်လာတာမဟုတ်ဘူး...မျက်လုံးမှိတ်ပီး ဘေးကနေ လူသေကြီးလို လိုက်မနေနဲ့..
မျက်လုံးကို ဖွင့်ထား...မင်းကိုဘယ်သူက
သက်တောင့် သက်တာ အိပ်ခိုင်းထားလို့လဲ...''
တကယ် ကို နာကျင်မုန်းတီးစွာ ထွက်ကျလာသော Jeon စကားတွေမှာ ဝမ်းနည်းလွန်း၍
ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်တော့....
မျက်လုံးကို ဖွင့်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်သော်လည်း..
ပါးတစ်ခုလုံးကို ရိုက်ချထားသောကြောင့်...
ထူပူကာနေသော မျက်နှာ တစ်ခုလုံးကြောင့်ရော.
နံရံနှင့် ဆောင့်တွန်းပစ်ထားသော... နောက်ကျောမှ ဒဏ်ရာများက နာကျင်လှသည်မို့...
ကြိုးစားဖွင့်ကြည့်သော်လည်း...မရ....
အေးလွနိး၍ ခန္တကိုယ်လေး ကို တတ်နိုင်သမျှ
ကျုံ့ထားကာ....
Jimine:"ငါ..ငါ..နေမကောင်းဘူး Jeon''
Jeon:"ငါသိတယ် မင်းနေမကောင်းမှနိးး..
မင်းအရမ်းအားကိုးတဲ့ မင်းအကောင်ကိုပဲ
သွားပီး အသနားခံ...ငါ့ကို အသနားလာမခံနဲ့..''
ရုတ်တရက် ပါးကို ဖြစ်ညှစ်လာသောကြောင့်
နာကျင်လွန်း၍ မျက်ရည်တွေသာ စီးကျလာခဲ့သည်...။
