Desharow's Merman

အခန်း(၇) မိုးသက်မုန်တိုင်းကြားမှ အထိတ်တလန့်ဖြစ်ဖွယ်ရာများ

အခန်း(၇) မိုးသက်မုန်တိုင်းကြားမှ အထိတ်တလန့် ဖြစ်ဖွယ်ရာများ

—————————————————————————–

ချစ်လှစွာသော ယူနီစာဖတ်သူများအတွက်....

မယုံကြည်နိုင်ခြင်းများစွာဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်တောင်ဖျားတို့ ပုတ်ခတ်ကာပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့ပေမယ့် ထိုလက်ဖဝါးရာက သိပ်မကြာခင်မှာပဲပျောက်ကွယ်သွားပြီး ကျွန်တော့်အတွက် နောက်ထပ်သောထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်ခြင်းတစ်ခုပမာ စိတ်ထဲထင်သွားစေခဲ့သည်။ ပိုပြီးနီးကပ်သော စစ်ဆေးကြည့်မှုဖြင့် ကျွန်တော် ပြတင်းပေါက်နားဆီသို့ သတိထားရင်း သွားလိုက်ပြီး အေးစက်နေသောပြတင်ပေါက်မှန်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်သည်။ သိပ်ကိုသေချာသွားသည်က ထိုမှန်ပြတင်းပေါက်ပေါ်က မိုးရေစက်တွေကလွဲလို့ တကယ်ကိုဘာမှရှိမနေခဲ့ပေ။

'သေချာသည် ... ကျွန်တော်တကယ်ကို ပင်ပန်းနေပြီ။'

နဖူးပြင်ကိုလက်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ရင်း ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ဆီမှ ပိုပိုပြီးဆိုးရွားပြင်းထန်လာသည့် မိုးနဲ့ လေတို့၏အဟုန်ကိုသာ ကြည့်နေမိခဲ့သည်။ ဒီလိုရာသီဥတုအခြေအနေမျိုးနဲ့ အပြင်ဘက်ထွက်ပြီး သင်္ဘောသားတွေကို ကူညီဖို့နည်းလမ်းလည်းမရှိတဲ့အပြင် လှိုင်းလုံးကြောင့် ယိမ်းထိုးနေသည့် သင်္ဘောမှ ပင်လယ်ထဲကျသွားမည်သာ ပိုသေချာနေသည့်အတွက် အခန်းထဲနေနေခြင်းကသာ အကောင်းဆုံးဖြေရှင်းမှုတစ်ခု ဖြစ်တော့သည်။ အခုချိန်ထိ ကျွန်တော့်စိတ်တွေက ရီဝေမောပန်းနေဆဲဖြစ်ကာ အိမ်မက်၏သက်ရောက်မှုမှမလွတ်မြောက်နိုင်သေးသည့်အတိုင်း ဖြစ်ပျက်သမျှအကြောင်းအရာတိုင်းကို စဉ်းစားကြည့်ဖို့ အင်အားရှိမနေပေ .... ။

ကျွန်တော် အိပ်ဖို့အတွက် အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်သည်။ ထိုကဲ့သို့ မူးနောက်နောက်အခြေအနေဖြင့် ခနမျှ အိပ်ပျော်သွားပြီးနောက် ရုတ်တရက် ဖြတ်ပြေးတိုက်ခတ်သွားသော စိုစွတ်အေးစက်သည့်လေ၏ ထိတွေ့မှုကို ခံလိုက်ရကာမှ ကျွန်တော်ပြန်နိုးလာခဲ့သည်။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ကောင်းကင်ကြီးမှိုင်းညို့နေသကဲ့သို့ ပုံမှန်နှင့်မတူဘဲ ကျွန်တော့်အခန်းတစ်ခုလုံး မှောင်မဲနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုကဲ့သို့မှောင်မိုက်နေခြင်းက သွေးရည်အိုင်ထဲ ပျော်ဝင်စိမ့်နေသလို နီရင့်ရင့်အရောင်တို့နှင့် လွန်စွာမှအေးစိမ့်လှသောညတို့ ဆုံဆည်းဖြစ်တည်သည့် မော်စကိုမြို့၏ ညနေခင်းများအတိုင်း ဆင်တူနေသည်။ စားပွဲအပေါ်ဘက်ရှိ ပြတင်းပေါက်က ပင်လယ်မှလာသောလေအေးတို့၏တိုးဝင်တိုက်ခိုက်နေမှုကြောင့် ပွင့်ဟနေပြီး အခန်းတွင်းသို့ လေအေးများဝင်ရောက်လာသည်။