Gone? (JoshLyn) BOOK 1

Chapter 20

WATCH THE ATTACHED VIDEO BEFORE YOU PROCEED ‼️‼️

--------------
Nakaupo ako sa upuan sa tapat ng bintana. Ramdam ko yung sakit ng katawan ko pero kaya ko naman. Huminto na yung ulan. Wala nang ulan. Ibig sabihin makakauwi ako.

Napalingon ako kay Josh na natutulog parin. Sumikat na yung araw, wag ko na kaya syang gisingin para di ako makaabot sa barko?

Napatayo ako dahil medyo malamig parin at kita ang katawan nya. Inayos ko yung kumot nya at aalis na sana para magpaaraw sa labas but may humawak sa kamay ko.

"Saan ka pupunta?"

Sa labas lang naman ako pupunta, bakit parang ayaw mo kong paalisin? "Sa labas" I said smiling.

"Nang ganyan ang suot mo?" Napatingin naman ako sa suot ko. I'm wearing his t-shirt. "Anong problema sa suot ko?"

"Magbalot ka"

Tumango lang ako at aalis na sana para magbihis pero hindi parin nya binibitawan yung kamay ko. I looked at him again but he's just staring at me. May dumi ba ako sa mukha?

It's weird but hindi man lang ako makaramdam ng hiya or ilang dahil sa nangyari between us. Nothing at all.

He pulled me closer kaya napahiga ako sa tabi nya. "huh bakit?"

"Wag ka nang lumabas. Magbihis ka na, malelate ka kapag nagtagal pa tayo rito"

Napatawa ako nang yakapin nya ko ng mahigpit. "Magbihis na, ayaw mo naman akong bitawan"

"Kung pwede ka lang talagang hindi bitiwan"

Same. Same tought.

---

Sobrang tahimik namin sa byahe. Wala man lang ni isang nagsasalita saming dalawa. Pero I didn't find it all awkward. Magkahawak kamay lang kami habang nagdadrive sya at tumitingin ako sa view na nadadaanan namin. "30 minutes nalang, nandon na tayo"

Hindi ako sumagot. 30 minutes nalang maghihiwalay na tayo. Hindi na tayo magkikita. Dapat ba sumaya ako kasi wala na kong kaaway araw araw?

30 minutes nalang. "Stop"

"Ha? Ano--"

"I said ihinto mo" napapreno sya agad at napatingin sa akin. Halata ko sa mukha nya yung pagtatakha nung tumulo bigla ang luha ko. Pwede pa naman kaming magtagal dito kahit saglit lang, diba?

"Hey. Don't cry" lumapit sya para punasan ang luha ko pero I pulled him. Niyakap ko sya at hindi ko na talaga mapigilan.

"Can I stay here? Please. Kahit saglit lang? Pwede akong umuwi kapag bumalik na ulit yung ship. Please"

Pakiramdam ko sasabog na ko. Hinimas himas nya ang likod ko to maybe calm me down pero I can't! Kahit 1 week? 1 week lang sana.

"Hindi pwede. Kailangan mo nang bumalik"

No! Ayoko pa! Umiling ako nang paulit ulit kasi hindi ko na yata kayang magsalita. All we can here dito sa loob ng kotse is yung hagulgol ko. Hindi na ko mahihiya sakanya basta payagan nya lang akong magstay.

I can feel him looking at his wrist watch nang paulit ulit. No, I need more time to beg him. "Please"

Magsasalita na sana sya when his phone suddenly rings. Hindi parin ako humihiwalay kaya sinagot nya nalang yung tawag.

"Pre, nasan na kayo? Malapit na yung barko, nakikita na namin oh" Si Pau

He looked at me kaya napasubsob ako ng mukha sa dibdib nya. Ayaw!