CHAPTER: 1

99 41 4
                                    

Chapter: 1

You can't get rid of the color that destiny has drawn on you, but you can draw a new color again.


The two behind me were laughing, I just focused my gaze on the road, I turned the car until I could find space for the car. It's Monday so you can see that all the students here are wearing white uniforms. I slowly pushed open the door so I could get out.

When I finally got out, I saw the women looking at me and screaming. They also got Ryan and Jacob out of my car, they even waved to the women who were watching us.

I rolled my eyes and started to walk. I felt that they had followed me and were now behind me. All the students we passed were staring at us, I can't explain what emotion their eyes were saying.

They are like colors, colors that explain a person's characteristics. Color represents your attitude and who you are. But I can't see it when I'm not staring at their eyes.

Nanatili lang na nasa harap ang tingin ko, kahit hindi ko sila balingan ng tingin alam kong kami na naman ang pinagbubulungan nila.

"Balita ko pinagalitan na naman siya, paano ba naman kasi pinatulan pa niya 'yung lalaki."

"Kahit may pagka bad boy si farrel siya pa rin ang gusto ko no!"

"Ilang beses ng nangyari ito pero hindi pa rin siya napapaalis dito sa paaralan."

"Mayaman kasi ang pamilya nila, for sure binayaran ng daddy niya ang principle natin--" Humarap ako sa kanila, walang emosyon ang mga mata ko na nakipag titigan sa kanila. Napalunok sila at napaatras dahil sa takot.

"Hep hep! Ladies." Pumagitna si Ryan samin. "Dapat hindi niyo na lang sinabi 'yun," bulong ni Ryan sa tatlong babae. Hindi ko na pinakinggan ang mga usapan nila dahil mabilis akong tumalikod at naglakad papasok sa classroom, nakasunod lang si Jacob sakin.

Sabay kaming umupo ni Jacob, nasa bandang huli kami. "Are you okay, bro?" tanong ni Jacob sakin.

Tumango ako.

"Class dismissed." We spent a few hours on the subjects until 10 pm, we have break time now. The others were packing their things and leaving until the three of us were left behind.

Lumapit sakin si Ryan. "Punta na tayo sa canteen, nagugutom na talaga ako." Nagkatinginan kami ni Jacob ng marinig namin ang pagkulo ng tyan ni Ryan.

"Fine bro, kakain na tayo at baka kami pa ang kainin mo," natatawa na sabi niya.

Nagsimula na kaming maglakad, lahat ng estudyante dito ay nasa amin ang atensyon. I didn't waste time fixing my messy hair, my necktie was tilted a bit but I didn't fix it.

Tatlong butones ang nakaalis sa uniform ni ryan, He was just smiling at those we met so I could see his dimple. He was Ryan Cole Hernandez, doing nothing but looking for chicks and flirting.

Maayos ang suot ni Jacob na parang kagalang galang, maayos ang kanyang buhok, at taas noo siya habang naglalakad, ang ibang babae dito ay hinahangaan siya dahil sa taglay niyang kabaitan, kaya maraming nagtataka kung ba't kami magkaibigan.

"Grabe! Ang gwapo parin ni Jacob!"

"Ang hot talaga ni Ryan!"

"Parang malalaglag ang panty ko besh!"

"I love you my bad boy farrel!"

Natawa sila Ryan dahil sa mga sinabi ng mga babae na nakasalubong namin. "Hindi pa rin ba sila nagsasawa sa kagwapuhan natin?" nakakatawang tanong ni Ryan.

Ended Up With Color Blue Where stories live. Discover now