Ended Up With Color Blue

CHAPTER: 8

Chapter: 8

A man will finds his hope in spite of turmoil, there is a light in spite of darkness.

Fewer people you see around because others are there in the place where the band performs that girls look up to, I don't even know how strong the effect of that on girls. Napaisip ako, nandoon kaya siya at nanonood katulad nila? 

Agad kong iwinaksi ang iniisip ko sakto namang dumating si ryan na may dala-dalang root beer, bawal magdala ng matataas na alak dito kaya ito na lang ang binili nila fresh from seven eleven. Suki ng seven eleven 'tong si ryan, ewan ko ba doon kung ba't napapadalas ang pagpunta niya nitong mga nakaraang araw. Siguro nakahanap na naman ng chicks ang mokong. 

Pang dalawang araw na namin dito, smooth ang lahat walang away at walang gulo. Kahit may mga nagaaya sa amin na makipagaway agad akong
hinihila nila ryan at jacob dahil alam nila ang mangyayari kung papatol ako doon. Kung hindi lang siguro nakiusap sakin si Mr Cruz siguro kanina pa ako nakipagbasagan ng mukha sa kanila. 

Ryan and Jacob and I lined up as we walked towards the wild place to the band's concert so we could have a peek, we immediately stopped when we arrived about two ways. Ryan scratched his head and looked at us as if asking where we were going.

"I think the way is here?" bahagyang tinuro ni jacob ang kaliwa. Napaisip naman kami ni ryan sandali. "Siguro sa kanan ang daan." Tumingin sila sa tinuro kong daan. 

Mahinang tumawa si ryan at nagsalita, "I think even if we go two ways we will still get lost."

"Doon na lang tayo dumaan sa sinabi ni ryan." Napaisip sila sandali at tumango. Nakakailang hakbang palang ang ginagawa namin ng may matanda na biglang sumulpot sa harap namin. Pareho na nagulat ang dalawa at umatras kaya ako ang naiwan sa harapan.

Mapupungay ang mga mata niya na nakatingin sa amin, wala akong nararamdaman na takot dito. Bahagya akong hinawakan ni ryan sa braso at hinila pero hindi parin iyon sapat para mahila niya ako ng tuluyan. 

The old man was holding a cane, his hair was white and falling out. Tumikhim ito at nagsalita, "Mga hijo, saan ba kayo pupunta?" tanong nito sa amin. 

Nagkatitigan si Jacob at Ryan. "P-Pupunta po sana kami doon para manood ng banda…" Halata ang takot sa boses ni ryan. Hanggang ngayon matatakutin parin siya, kung titignan mo para siyang matapang na lalaki pero kapag sa ganitong bagay dinaig pa niya ang babae. 

Nanaliit ang mata niya. "Wala dito sa dalawa ang tamang daan. Mali kayo ng napuntahan kung ako sa inyo bumalik na kayo at doon kayo magtanong." We went the wrong way, it would have been better if we had seen the old man if we hadn't gotten lost now.

Sabay-sabay kaming tumango at humakabang paalis. Kahit hindi kami lumingon sa pwesto ng matanda alam kong nakatingin ito sa amin. Pumagitna sa amin si ryan na kanina pa nakaramdam ng takot. "Nakita niyo ba kung paano tumingin 'yung matanda satin kanina?" nagsalubong ang kilay ko sa sinambit ni ryan. 

Hinampas ni Jacob si Ryan sa braso niya kaya napadaing ito ng mahina. "Gutom lang 'yan bro." Magsasalita pa sana si ryan pero mabilis namin siyang hinila palayo doon. 

I just finished eating, the two of them were eating inside our tent. I am taking a walk now to breathe fresh air. Now I just felt like being a simple person, here they don’t pay much attention to me.

In others, everyone is happy to notice them but for me it's opposite, because I used to think that fighting is the way para matakot sila and they will not tell some negative words about me but I am wrong they give me more negative comments.

When will the pain I feel be worth it?

Even though I'm a man I still feel pain, we can't just show but it hurts inside us. We are not the kind of people who open up to fellow men because for us the soft hearted heart are the losers. If for women it's just normal for us it's a big loser for our game.