ရှောင်းဟန် အိမ်ရှေ့ခုံလေးမှာ ခြေလေးချိတ်ထိုင်နေတဲ့ သူ့သားလေး ကျန့်ကျန့်၏ အရှေ့ကြမ်းပြင်ရှေ့တွင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျန့်ကျန့်၏ ခြေသလုံးလေးတွေကို လက်နဲ့ဆုပ်နယ်ရင်း မျက်နှာလေးကိုမော့ကြည့်လိုက်၏။ကျန့်ကျန့်ရဲ့ခြေဆံလက်ဆံလေးတွေက သေးသေးလေးရယ်သာ။
အသက်က ကိုးနှစ်အရွယ်လေးပဲရှိသေးတဲ့ သူ့သားလေးက မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးနဲ့ မျက်ဝန်းတောက်တောက်လေးတွေပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့သူလေး။ မျက်ဝန်းအိမ်လေးကမကြီးမသေးလေးဖြစ်နေပြီးအရည်လေးတွေလဲ့နေတာဖြစ်သည်။
မျက်ဝန်းလေးကအရည်လေးတွေမည်မျှရွှမ်းလဲ့နေလဲဆိုတော့ လက်လေးနဲ့ သွားတို့ရင်တောင် မျက်ရည်ပုံစံမျိုးလေးထွက်ကျလာနိုင်တာဖြစ်၏။ နှာခေါင်းလေးလည်း ကြည့်ဦးမလား သေးသေးချွန်ချွန်လေး။နှုတ်ခမ်းလေးလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်း။ဖြူစင်ပုံလေးက ဘယ်သူလုပ်လုပ်ခံရမည့်ပုံမျိုးလေးသာ။
ရှောင်းဟန်က သူ့သား၏ ပါးလေးကို မနာအောင်လိမ်ဆွဲလိုက်ပြီး...
"ကျန့်ကျန့်လေး..."
"ဟင် ပါပါး..."
"ပါပါးကို ချစ်လား..."
"အင်း ကျန့်ကျန့် ပါပါးကို ချစ်တယ်..."
"ဘယ်လောက်ထိချစ်လဲ..."
ကျန့်ကျန့်က လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းပြီး...
"အဲ့လောက်ကြီးထိ ချစ်တယ်..."
"ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီ...ပြောပါဦး ပါပါးနဲ့ရိပေါ် ဘယ်သူ့ကိုပိုချစ်လဲ..."
"ရိပေါ်ကို ပိုချစ်တယ်..."
"အမလေးကွယ် နည်းနည်းလေးတောင် မတွေဝေဘူးလား ကျန့်ကျန့်လေးရဲ့...ဟားဟား..."
ရှောင်းဟန် ရယ်မောနေပြီးမှ သက်ပြင်းညင်းညင်းချလိုက်ကာ သူတကယ်ပြောချင်သည့် စကားကို စလိုက်သည်။
"ကျန့်ကျန့်လေး...သားကို ပါပါးပြောစရာရှိတယ်..."
"အင်း..."
ကျန့်ကျန့်က မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြင့် ရှောင်းဟန်၏စကားကို နားစွင့်နေသည်။
YOU ARE READING
Piggy Bank
Fanfictionစုဘူးလေး မပြည့်ခင်မှာ ထွက်သွားတယ်။ စုဘူးလေး ပြည့်ခါနီးမှာ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ရိပေါ်က သိပ်ဆိုးတယ်..... ဒါပေမယ့် ရိပေါ်ကို ကျန့်ကျန့် ချစ်တယ်။
