ေရွာင္းဟန္ အိမ္ေရွ႕ခုံေလးမွာ ေျခေလးခ်ိတ္ထိုင္ေနတဲ့ သူ႔သားေလး က်န႔္က်န႔္၏ အေရွ႕ၾကမ္းျပင္ေရွ႕တြင္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ က်န႔္က်န႔္၏ ေျခသလုံးေလးေတြကို လက္နဲ႔ဆုပ္နယ္ရင္း မ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။က်န႔္က်န႔္ရဲ့ေျခဆံလက္ဆံေလးေတြက ေသးေသးေလးရယ္သာ။
အသက္က ကိုးႏွစ္အရြယ္ေလးပဲရွိေသးတဲ့ သူ႔သားေလးက မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ေလးနဲ႔ မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့သူေလး။ မ်က္ဝန္းအိမ္ေလးကမႀကီးမေသးေလးျဖစ္ေနၿပီးအရည္ေလးေတြလဲ့ေနတာျဖစ္သည္။
မ်က္ဝန္းေလးကအရည္ေလးေတြမည္မၽွရႊမ္းလဲ့ေနလဲဆိုေတာ့ လက္ေလးနဲ႔ သြားတို႔ရင္ေတာင္ မ်က္ရည္ပုံစံမ်ိဳးေလးထြက္က်လာနိုင္တာျဖစ္၏။ ႏွာေခါင္းေလးလည္း ၾကည့္ဦးမလား ေသးေသးခၽြန္ခၽြန္ေလး။ႏွုတ္ခမ္းေလးလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း။ျဖဴစင္ပုံေလးက ဘယ္သူလုပ္လုပ္ခံရမည့္ပုံမ်ိဳးေလးသာ။
ေရွာင္းဟန္က သူ႔သား၏ ပါးေလးကို မနာေအာင္လိမ္ဆြဲလိုက္ၿပီး...
"က်န႔္က်န႔္ေလး..."
"ဟင္ ပါပါး..."
"ပါပါးကို ခ်စ္လား..."
"အင္း က်န႔္က်န႔္ ပါပါးကို ခ်စ္တယ္..."
"ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲ..."
က်န႔္က်န႔္က လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန႔္တန္းၿပီး...
"အဲ့ေလာက္ႀကီးထိ ခ်စ္တယ္..."
"ဟားဟား ဟုတ္ပါၿပီ...ေျပာပါဦး ပါပါးနဲ႔ရိေပၚ ဘယ္သူ႔ကိုပိုခ်စ္လဲ..."
"ရိေပၚကို ပိုခ်စ္တယ္..."
"အမေလးကြယ္ နည္းနည္းေလးေတာင္ မေတြေဝဘူးလား က်န႔္က်န႔္ေလးရဲ့...ဟားဟား..."
ေရွာင္းဟန္ ရယ္ေမာေနၿပီးမွ သက္ျပင္းညင္းညင္းခ်လိုက္ကာ သူတကယ္ေျပာခ်င္သည့္ စကားကို စလိုက္သည္။
"က်န႔္က်န႔္ေလး...သားကို ပါပါးေျပာစရာရွိတယ္..."
"အင္း..."
က်န႔္က်န႔္က မ်က္လုံးအဝိုင္းသားျဖင့္ ေရွာင္းဟန္၏စကားကို နားစြင့္ေနသည္။
YOU ARE READING
Piggy Bank
Fanfictionစုဘူးလေး မပြည့်ခင်မှာ ထွက်သွားတယ်။ စုဘူးလေး ပြည့်ခါနီးမှာ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ရိပေါ်က သိပ်ဆိုးတယ်..... ဒါပေမယ့် ရိပေါ်ကို ကျန့်ကျန့် ချစ်တယ်။
