"ရိပေါ်...ရိပေါ်..."
သူ့ကိုဖက်ထားပြီး ရင်ခွင်ထဲမှာ တစာစာအော်နေတဲ့ တစ်ယောက်က သံပတ်ပေးထားတဲ့ အရုပ်လိုပဲ ။မျက်လုံးတွေစုံမှိတ်ပြီး ပါးစပ်ဟလို့ အာသီးလေးတောင်တွေ့နေရတဲ့ပုံက ငှက်ပေါက်လေးတွေသူ့အမေဆီကအစာတောင်းနေသလို။
ဘာရယ်မဟုတ် ဒီပုံစံလေးကြောင့် သူ့မှာ မိခင်စိတ်ချက်ချင်းဝင်သွားသလိုဖြစ်မိပြီး ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲက ပီကေလေးကိုထုတ်ကာ အခွံချွတ်၍ အရှေ့ကပါးစပ်ပေါက်လေးထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။
ဟက်...မျက်လုံးသာမဖွင့်တာ ပါးစပ်ထဲရောက်လာတဲ့ဟာကိုကျ ကောက်ဝါးပစ်ပြီး...နေဦး နေဦး...
"မမျိုချ..."
တားချိန်တောင်မရလိုက် ပါးစပ်ထဲကပီကေကို နှစ်ချက်သုံးချက်ဝါးပြီး မျိုချလိုက်တဲ့ကျန့်ကျန့်ကြောင့် ဝမ်ရိပေါ် ကျန့်ကျန့်၏ကျောကုန်းကို ခပ်ဖွဖွပုတ်ကာ...
"အဲ့တာမျိုချလို့မရဘူး ပြန်ထွေးထုတ်စမ်း..."
ပြန်ထွေးထုတ်ခိုင်းတာကို ကျန့်ကျန့်ကသူ့လည်ပင်းသူကိုင်ထားပြီးမျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ သူ့ကိုမော့ကြည့်ရင်း...
"ရိပေါ် ကျန့်ကျန့်..."
"မသေဘူး မသေဘူး အဲ့တာဘာမှမဖြစ်ဘူး..."
မမေးလာခင်ကတည်းက ပြန်ဖြေမိနေတာက ဘာမေးတော့မလဲဆိုတာ နားလည်နေသလိုပင်။ ဝိုင်းစက်သွားတဲ့ မျက်လုံးတွေက "ရိပေါ် ကျန့်ကျန့် သေတော့မှာလား" လို့မေးချင်နေတာအသိသာကြီး။
သူပြောလိုက်မှ စိတ်အေးသွားသလိုပုံမျိုးနှင့် သူ့ကိုပြန်ဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲကို တစ်ဖန်ပြန်ဝင်လာကာ...
"ရိပေါ်ကို ကျန့်ကျန့်လွမ်းတယ်...ရိပေါ်ရောကျန့်ကျန့်ကို လွမ်းလား..."
ဒီအရွယ်ရောက်လာတော့ အဲ့လိုလေးတွေပြန်တောင်မေးတတ်နေတာပေါ့။ အသက်အရွယ်အလိုက်ဒါတွေကမသင်ဘဲတတ်လာတာဖြစ်မှာ။
ဝမ်ရိပေါ် ခပ်တည်တည်ဖြင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲကတစ်ယောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း...
"မလွမ်းဘူး..."
"ဟင်...ကျန့်ကျန့်ကတော့ ရိပေါ်ကို လွမ်းတယ်..."
YOU ARE READING
Piggy Bank
Fanfictionစုဘူးလေး မပြည့်ခင်မှာ ထွက်သွားတယ်။ စုဘူးလေး ပြည့်ခါနီးမှာ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ရိပေါ်က သိပ်ဆိုးတယ်..... ဒါပေမယ့် ရိပေါ်ကို ကျန့်ကျန့် ချစ်တယ်။
