Multimedyaya benzettiğim kişileri koymaya çalıştım. Biraz da Deniz ve Yiğit Ege'nin hayatını öğrenelim. Hikaye hakkındaki düşüncelerinizi lütfen bana bildirin. Şimdiden teşekkürler iyi okumalar. :) ;)
HANDE
Deniz'in söylediği şeyden sonra sessizliğe bürünmüş kişilikler sessiz çığlıklar atmaya başlamıştı. Yine uçağa geldik ve binmek için arabadan indik. Buradan nasıl gittiğim aklıma gelince biraz kötü oldum. Deniz'e göz ucuyla baktım. Ama hiç umursamadan uçağa binmişti bile. Bende sakince merdivenleri çıktım. Ege ve Deniz yan yana oturdukları için karşılarına geçtim.
Ege: Nikah 23:30 da şimdi ise saat 12:30 ben diyiyorum ki bizimkileri görmeye gidelim.
Deniz: hayır.
Ege: gidelim mi diye sormadım Deniz gidiyoruz. Hem seni çok özlemişler. Buket'e verecek cevabım yok artık.
Buket!!!? O da kim? Banane canım. Nasıl banane kim bu kız?
Deniz: çok kızar ama.
Ege: hak ettin. Lan kız yokluğunda neler çekti biliyor musun?
Deniz: çok özlemişim.
Dedi sırıtarak. Dayanamıyorum ne saçmalıyorsun sen? Kimi özledin? Aptal madem bir kız vardı ben. Düşüncelerim Ege'nin sesi tarafından bölündü.
Ege: gelirsin sen de tanıştırırız.
Ben: yok ben gelmesem de olur hem siz özleminizi anca giderirsiniz.
Deniz: seni bırakacak yerimiz yok. Gelir bir köşede oturur işte.
Son cümlesini Ege'ye bakarak söylemişti. Seni beyinsiz bir kızla özlem gidereceksin ve ben de bir köşede oturacağım.
Hiçbir şey demedim ve kulaklığımı(hemen de sahiplendim)taktım ve müzik dinlemeye başladım kafamı eğerek. Hiç uykum yoktu. Ama çok yorgundum. Ne kadar öyle durduğumu bilmiyordum. Kafamı kaldırdığımda dosyalarla ilgilenen Deniz'i fark ettim Ege nerdeydi?
Deniz:biraz dinlenecekmiş.
Ben: ben ne kadardır kafam eğik bekliyorum?
Deniz: bilmem dikkat etmedim ama uçağın inmesine yarım saat var.
Iki saat sürüyordu yolculuk ve ben bindiğimizin beşinci dakkası falan eğmiştim kafamı. Ege ne zaman kalktı fark etmemiştim.
Ben: teşekkür ederim.
Dediğimde kaşlarını çatarak bana baktı. Anlamamıştı.
Ben: cevap verdiğin için.
Deniz: Rica ederim böyle sürprizler yapıyorum arada (!)
Ben: sürpriz sevmem ama böyle sürprize de yok diyemem herhalde.
Deniz ses vermeyince çok sinirlendim. Neden böyleydi. Ben ona hiçbir şey yapmamıştım.
Ben: neden bana böyle davranıyorsun?!!
Diye bağırınca göz ucuyla bana bakıp.
Deniz: Bağırma!
Ben: Bana bakamıyor musun?! Neden Deniz neden?!!!
Deniz oturduğu yerden hızla kalkıp yanıma geldi. Ben refleksen geri çekildim. Şimdi bu durumda olacağıma kulaklığımla gökyüzünü izlemeliydim.
Deniz: Daha önce söylemiştim sanki. Bana sesini yükseltemezsin.
Dedi bana daha da yaklaşarak. Benim nefesim düzensizleşmişken konuşmaya devam etti.
