KÜÇÜK KRALİÇE

ÇOK GEÇ OLUR

Gözlerinin içine baktı
"Bunu hak etmedi "
"Her şeyi hak eti "
"Onun cesedini görmek istiyorum Gökhan onun cesedini getir buraya "
Ezgi
Yavaşça kapıyı çaldım neden bu görevi Cantaş, Aybüke, Kaya hata Gökhanlardan birine vermedin ki hayır neden ? Kapıyı açtı Alex saçları dağılmış gözleri şişti
"İyi misin ?" Diye istemsiz fısıldadım
"Daha iyi günlerim oldu " yoksa onu hatırlıyor mu ?
"Ne oldu ?"
"İçeri girsene " dedi yana çekilip yavaşça içeri girdim ilerdeki koltuğa oturdum ortalık baya dağınıktı yanıma oturdu
"Ben bir şey eksik gibi hissediyorum Ezgi"
"Ne gibi bir şey ?"
"Hep düşündüğüm bir şey artık yok gibi"
"Bir kardeşin var Alex "
"Ne ? Nerde ? " Dedi hızla ayağa kalkıp bende onla kalktım
"Benimde kuzenim ölü kraliçe ve babanın kızı o ...."
"O ne Ezgi ?"
"Öldü " gözlerimin içine baktı
"Olayı baştan anlatır mısın ?"
"Ölü kraliçe ve babanın bir kızı var adı Gökçe sen onu tanıdın ben tanıdım hata biz birlikte büyükmüşüz sonra o öldü bu sarayda öldü ablan onu bıçakladı kolların da öldü " 
"Alex iyi misin ?" Gözleri doluydu
"Hatırlıyorum "
"Ne ? "
"Öyle tam olarak değil sadece arkası dönük var tacını bana sarılışını gücünü"
"Çok eşsiz biri gibi " bana baktı
"Eşsiz zaten " gözlerimden yaşlar akmaya başladı ona çok ihtiyacım vardı sanırım unuttuğum birini özlüyordum gülümsedi ve göz yaşımı sildi
"Neden buradasın güzelim ?"
"Gökçe buraya gelmemi istedi hem burası benim mekanım "
"Mantıklı ne dedi sana ?" Yüzüğümü havaya kaldırdım
"Bunu sana göstermem gerektiğini " elimi tutu ve yüzüğe bakmaya başladı
"Güçleri saraya ait "
"Gökçe verdi bunu "
"Kılıcı ile yapmış olmalı bunu hissediyorum çünkü saraya ait bir şeyle yapmış " avucunun içine aldı elimi
"show me your dream " diye fısıldadı elimde bir şeyler kıpırdadı yüzün canlandı ateş püskürmeye başladı etraf duman oldu karardı

Yerde yatıyordum yavaşça kalktım etraf baktım bura saraydı ne ara geldik buraya
"Sanırım büyü getirdi buraya bizi " arakamı döndüm Alex etrafa bakıyordu
"Ne dedin ki ?"
"Bana rüyanı göster dedim burası rüyası" bir kız geçti içimden küçük bir şeydi
"Abiii " diye bağırdı ve genç birine sarıldı
"Bu Gökçe olmalı sarıldığı kişi de Atilla çünkü"
"Galiba Gökçe " diye fısıldadım hiç tanıdık değildi yüzü
"Hani bana abi güzelim " bu Alexti elimi tutu
"Benim " eli elimde şuan Gökçe kucağına atladı
"Abi "
"Güzelim " burnunu Alexsin burnuna sürdü
"Ezgi'nin yanına ne zaman gideceğiz ?"
"Şuan zamanı değil Gökçe " dedi Atilla bu cevabına göz devirdi Alex
"Şuan dışarı sana uygun değil prenses ama istersen ona bir sürpriz yapalım o buraya gelince verirsin "
"Gerçekten de mi ? "
"Gerçekten de "
"Atilla yardım etmesin bize ama " güldü
"Etmesin " Atillaya döndü
"Biz Alex ile Ezgi ye sürpriz yapacağız sen de olgun ol " güldü ikisi de
"Tamam ben olgun olim sende çocuk ol "
"Sensin çocuk Alex bir şeyder misin abime ?" Güldü
"Hadi gidelim "
"Tamam " Alexsin kucağında ilerlemeye başladılar ortam değişti cam odadaydı burası sarayda sadece kraliyet ailesinin girebildiği bir yer masanın üzerinde oturmuş resim çiziyordu Gökçe Alex de onu izliyordu
"İyi de Alex bu çok basit bir hediye " kağıdın üstünde minik bir ev vardı
"Ne istiyorsun ?" Kolyesini havaya kaldırdı
"Bunun gibi bir şey bakınca beni hatırlasın "
"Kolyenden mi yapalım ona ?"
"Hayır babam yaptı bunu bana kimseye vermem bunu "
"Ne yapayım o zaman ben ?"
"Ona yüzük yapalım " yüzüm parmağını havaya kaldırıp Alexsin gözünün önüne getirdi
"Hem büyünce evlilik yüzüğün de olabilir " güldü
"Gökçe o benden küçük "
"Mühür Küçük büyüğe bakmaz ki hem sen yaşlanmıyorsun "
"Bizden olmaz Gökçe onun her şeyi küçük yaşta beli oluyor eveleneceği kişi bile beli "
"Dedem her şeyi çok bildiğini sanıyor Alex ama tek bildiği nasıl planları suyu düştüğü seven insan her şeye engel olur sus ve yardım et bana artık " dedi elini kaldırarak Alex yanımda güldü
"O zaman beliymiş kraliçe olduğu "
"Yuva mı yıkmış " dedim gülerek bana baktı gülümsedi . Alex'in kılıcından büyü ile bir parça aldı etrafında çevirip mavi taşın üstüne koydu
"Şekil ne yapalım ?"
"Anka yapalım "
"Hayır çok basit "
"Kelebek "
"Fazla romantik "
"Taç " ters ters baktı
"Ne kadar salak düşünüyorsun Alex çocuk Ezgiye değil gelecekteki Ezgiye yapıyoruz ben prenes tacı yüzüğü takmam büyüce zaman da takılı kalma büyük düşün "
"Sen neden bu kadar olgun konuşuyorsun görende ablam sanacak seni "
"Sen fazla aptalsın ben de baya zeki olunca sırıtıyor tabi " göz devirdi Alex
"Alt tarafı 8 yaşındasın Sen söyle ne yapalım ?"
"Bir dragon "
"Fazla büyüksü "
"Onunla büyüyen bir dragon düşün "
"İnsanların dikkatini çeker o Gökçe ona zarar verebilirler insan okuluna gidiyor"
"Bize inanmazlarsa bizi göremezler Alex bunu hep sen diyorsun "
"İyi de çocuklar bize inanır "
"Büyümesini bekleriz bizde vermemiz için o zaman kendini savunur "
"İyi yap o zaman "
"your dream is mine"
"Çok havalı bir büyü ama işe yaramaz "
"Bu gelecekteki size mesaj zaten şuan ile yaramaz biliyorum " elini şaklattı yüzük parladı dragona döndü elini yüzüğün etrafında çember yapmaya başladı Alex ellerini yüzüğe daha da yaklaştırdı
"Korkma buradayım " kaşlarını çatı
"Let the magic be my feeling"
"Aferin devem et "sözleri tekrar etmeye başladı yüzük oluştu eline aldı eline göre fazla büyüktü
"İlk defa yaptım Alex "
"Evet "
"Ben yaptım tek başıma "
"Evet " boynuna sarıldı
"Teşekkür ederim bana öğrettiğin için"
"Ne demek her zaman ?" Gülümsedi ve yanağını öptü etraf değişti saklı eve geldik burası onun odası olmalıydı bana bakıyordu Alex
"Sanırım bir şeyler hatırlıyorum "
"Bende "
"Sen o yüzden buradasın ondan sonra değer verdiğim tek kişi sensin "
"Sana değer çok veriyorum hep farkındaydı sen de beni sev diye mühür derdi sana "
"Zaten mühürdü sana hissettiklerim sadece ben seni hak eden biri değilim o yüzden istemediğim seni "
"Güzel " dedim ayağa kalktım
"Nereye ?"
"Gökhan haber vermem gerek iki kişi daha hatırladı " arkamı döndüm ağlamak üzerindeydim elimden tutup kendine çevirdi ve sarıldı
"Ağla öyle git "
"Senin omuzunda mı ?" Güldüm
"İmkanı yok " dedim ittirmeye çalıştım
"Başkasına gitmene izin mi verim ?"
"Gelmeme izin vermezsen gitmeme vermek zorundasın Alex gidim mi kalayım mı karar ver ben verdiğim zaman çok geç olur yoksa " ateşimle onu geri ittirdim arkamı döndüm ve evden çıktım koşmaya başladım zıplayıp kanatlarımı çıkardım uçmaya başladım
'yıldızlar mezarımız olsun '
'sen gidersen bende giderim '
'teyze Ezgi baba istiyormuş '
'kurban olduğum azıcık büyü '
'saçların çok güzel '
'Ezgi uçuyorsun '
'asla senle savaşmam kayıp etmeyi sevmem çünkü'
'seni seviyorum kuzen ' yere düştüm
"Ezgi " diye bağırık sesi geldi Aybüke'nin sesiydi bu kafamı kaldırdım onların evinin önündeydim
"Ne oldu ?"
"Hatırlıyorum " diye ağlamaya başladım on sarıldım
"Gökçeyi hatırlıyorum ona dair her şeyi hatırlıyorum " ağlamam şiddetlendim omuzumda bir el hissettim üzüntümü çekiyordu arkamı döndüm Gökhan'dı onu çok seviyordu kolundaki dövmeye baktım gülümsedim
"Hiç durmamışsın "
"Ölüme bile razıyım" ona sarıldım
"Seni çok seviyor "diye fısıldadım ses çıkarmadı 

Yıldızlar şahittim olsun ki onu hep seveceğim
Sizce Ezgi ve Alex olacak mı ?
Aybüke Gökçeyi hatırlayacak mı ?
Gökçe ne zaman gelecek ?
Umarım beğenmişsinizdir kitabı
İyi okumalar 😊