Bir asker ve yârinin hikâyesi...
"Bu sevda
Bende bittiğinde
Sende başlarsa,
Seni asla affetmem."
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama se...
Keyifli okumalar diliyorum. Oy vermeyi unutmayın. Satır aralarını çiçeklerdirin ballarım🤎
Şuraya bir tanecik kalbinizi alırım 💜
KIRK DOKUZUNCU BÖLÜM ♤
SICAK BİR YUVA & KIRILAN BİR KALP
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♤
Oğuz Kağan'ı Akif'e teslim ederek mutfağa geçmemin üzerinden on beş, yirmi dakika geçmişti ki belimin iki yanından geçen kollarla sırtım sabırsız eşimin sıcacık olan göğsüne yaslandı. Saçlarımın arasına yerleştirdiği çenesini ileri geri hareket ettirdi. "Kar çiçeğim," beni mest eden hitabıyla dudaklarıma ılık ılık yayılan gülümsemeyle içimin huzurla dolduğunu hissettim.
Kaburgalarımın zapt etmekte güçlük çekmeye başladığı kalbimdeki kıpırtılar şiddetlenmeye, yüreğim bir kuş gibi çırpınmaya başlamıştı.
Başımı hafifçe geriye yatırarak Akif Karan'ın geniş omzuna yerleştirdim. Yüzünü görebileceğim açıyı ayarlayarak nefesimi usulca üfledim. "Efendim canımın içi," diye karşılık verdim.
Bel eksenimde gezinen parmaklarının dokunuşları kan akışımı hızlandırıyordu. Onunla yaklaşık bir ay sonra bu kadar yakınlık içerisindeydik.
İçimde beliren toy hislerle başa çıkmaya çalışıyordum. Sanki ilk kez yan yana geliyormuşuz ya da o bana ilk kez dokunuyormuş gibi. Heyecanımı bir türlü bastıramıyordum.
"Bomboş olan evimiz sen gelince güzelleşti,"
"Evimiz," dedim kalbim mutlulukla çarparken. "Akif Karan," neşem sesime yansırken yüreğimde bir çocuk heyecanı taşıyordum.
"Bizim ikimize ait bir evimiz var. Birilerinin boyunduruğu altında olmadan hep yan yana olacağız. Hâlâ tüm bunlar hayal gibi geliyor,"
Birilerinin yanında sığıntı olmaktan kurtulmaktan daha güzel bir şey yokmuş, bunu şu an o kadar net hissediyordum ki... Hayatım boyunca kendi evimde bile diken üstünde yaşamıştım.
Şimdi kendi yuvam vardı. Mutfağımda saatlerce sıkılmadan vakit geçirebileceğim, uykum geldiğinde kimseye danışmadan, çekinmeden istediğim saatte yatak odama çekilebileceğim bir evim vardı. Evimiz. Sevdiğim adamla yıllar boyunca yaşayacağımız bir çatının altındaydık.
