KOYU LÂCİVERT SEVDA

LÂCİVERT | ALTINCI BÖLÜM ♤ MÜPHEM

Merhaba,

Nasılsınız lâcivert çiçeklerim.

Erkenden geldiiim. Çünkü beşinci bölüme yaptığınız yorumlar beni acayip motive etti ve hemen yazmaya başladım. Bugün de tamamlayınca hemen paylaştım.

Öncelikle beşinci bölüme gelen yorumlar için teşekkür ederim. Bu bölümde de aynı performansı bekliyorum. Siz ne kadar çok yorum yaparsanız bölümü o kadar çabuk yazar ve sizlerle paylaşırım.

Bu bölüm bolca Akif Karan ve Berceste diyalogları var. Artık yavaş yavaş hikayenin içerisine giriyoruz. Yazmak için sabırsızlandığım olaylar ve sahneler var.

Umarım keyifle okuyacağınız bir bölüm olur.

Kucak dolusu sevgiler. Keyifli okumalar.

Aslıhan.

ALTINCI BÖLÜM
♤

MÜPHEM

♤

"Bir gönle iki sevda sığmaz,"

Akif Karan Alphankara...

Lâcivert gözlü dev adam, mesleğine sevdalıydı. Kendinden ödün vermeyen bu sert mizaçlı fakat yüreği sıcacık olan adam, kimseye ümit vaad etmiyordu.

Kalbimdeki minik serçenin başını kaburga kemiklerimden çıkarttığını hissettim. Özgür kuşlar, prangalar ardında yaşamaktan hoşlanmazlardı. Yaralı ve kanat çırpamayan özgür kuşlar ise daima kelepçelenmekten korkarlar. İyileşmek için şefkate ihtiyaçları vardır.

Sadece şefkat iyileştiricidir. Çünkü insanın içindeki tüm hastalıklar sevginin eksikliğinden kaynaklanır.

Evlilik, aşk, sevda...

Bu büyüleyici kelimeler birine kendini adamaktı. Kalplerin tutunuşuyla tüm hayatına yeniden bambaşka bir yerden, ömrünü paylaşacağın kişiyle başlıyordun. Bu büyük bir riskti.

Onunla aynı hissiyatı taşıyordum. Evlenmek, birine bağlanmak benim nazarımda tasvip ettiğim bir şey değildi. Kendim içindi bu düşünce.

Hayal etmemiştim bile. Bir adamla aynı evi, hayatı paylaşmak fazla ütopikti.

Sevda, yanımdaki adamın sözlerinden sonra dumura uğramışcasına irkilmişti. Gözlerindeki kırılmaları hem hissetmiş hem de görmüştüm. Umutları yıkılmıştı. Ne var ki Akif Karan'dan bir an ayıramadığı gözleri bana çevrildi. Kavisli kaşlarını derince çattı. Teni kızarmıştı. Gözlerim tuttuğu kaşığa kaydığında parmak eklemlerinin beyaza kestiğini gördüm.

Argun ağabey, "Zamanı var aslanım," dedi bakışları Akif'teyken. "İşin de zamanı var, eşin de," yumuşak bakışlarını Defne'ye çevirdi. Aralarındaki aşk çok büyüktü. Güzel seven bir adam ve kadın, sıcak bir yuva ve huzur kaynağı olan bir evlada sahiptiler.

Yarbay ona katılırcasına başını salladı. "Doğru diyorsun, ne öyle hayata küsmek falan. Mesleğinle özel hayatını birbirine karıştırmayacaksın,"

Akif Karan hiç konuşmadı bu konu hakkında. Yalnızca konuşulanları dinliyordu. Son sözlerinden sonra olumlu-olumsuz bir şey söyleme gereksinimi duymamıştı.

Bakışlarım karşımdaki kadını bulduğunda kazanmışlıkla arkasına yaslanmıştı. Dudakları benimle alay edercesine imayla kıvrıldı.