Bir asker ve yârinin hikâyesi...
"Bu sevda
Bende bittiğinde
Sende başlarsa,
Seni asla affetmem."
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama se...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçmişten, Lise Dönemi...
*
"On ikilerden Serdar seninkine çıkma teklifi etmiş,"
Göktürk duyduklarıyla beyninden vurulmuşa döndü. Kafasını hızla sağ tarafında yayvanca oturmuş, elindeki kayısılı meyve suyunun pipetini kemiren arkadaşına çevirdi.
Gözlerinden ateş çıkarak, "Hassiktir!" diye yükseldi. "Nereden duydun lan sen bunu?"
Hasan gevşek gevşek sırıttı. "Benim üstlerden bir manita var biliyorsun. Serdar'la aynı sınıftalar. Dün laf arasında söyledi."
"Yavşak Serdar, benim Duha'ma çıkma teklifi edecek ve benim bundan haberim olmayacak. Hadi lan oradan."
Hasan omuzlarını silkti. "Yarın şu kapıdan el ele girerlerse inanırsın birader," deyip arkadaşına göz kırptı.
İçine kurt düşen Göktürk oturduğu banktan kalkarak volta atmaya başladı. "Duha kabul etmez ki," dedi buna daha çok kendini inandırmaya çalışır gibi. "Serdar'ın nasıl bir piç olduğunu bilmeyen mi var okulda. Yok yok Duha asla kabul etmemiştir."
"Aynen kanka. Kız seni bekleyecekti."
Göktürk içini bürüyen korkuyla, "Ya kabul ettiyse," diye mırıldandı.
"Eder mi eder," diyerek yangına körükle giden Hasan'ın keyfi gayet yerindeydi. "Fıstık gibi kız sonuçta. Yavşak Serdar'ın da kızlar nezdinde gideri var yani. Çocuğun bir gün boş kaldığını görmedik. Gömlek değiştirir gibi sevgili değiştiriyor gevşek herif. Duha'yı da gözüne kestirdiyse olumlu bir cevap almadan peşini bırakmaz kızın, demedi deme."
Göktürk elini ensesine çıkarıp boynunu sıktı. "Benim Duha'yla konuşmam lâzım," eğilip banktaki çantasını tek omzuna astı. Seri adımlarla okul binasına yöneldiği esnada Hasan onun arkasından, "Balık oltaya geldi," deyip ıslık çalmaya başladı.
Duha'nın gerizekalı arkadaşını nasıl sevdiğini görmüş ve Göktürk'ün gözünü açmak için harekete geçmişti. Aksi takdirde Göktürk'ün bir şey yapacağı yoktu. Yapacağı şeyi eline yüzüne bulaştırmaya bayılıyordu zira. Hasan da bu görevi layıkıyla yerine getirecekti.
Nefes nefese kapının pervazlarına ellerini yaslayıp soluklandı. Duha'nın çantası sırasındaydı ancak kendisi yoktu. Tam sınıftan çıkmaya hazırlanıyordu ki koridoru saran tanıdık sesle duraksadı.
Duha, "Matematik hocası proje ödevlerini bu cumaya kadar getirin demişti." dedi elindeki sıcak çikolatadan bir yudum almadan önce. Senem, "Ben daha başlamadım bile," diye yakındı. Bardağın içindeki son yudumu da içmiş ve çöpe atmıştı.
