Bir asker ve yârinin hikâyesi...
"Bu sevda
Bende bittiğinde
Sende başlarsa,
Seni asla affetmem."
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama se...
Duha ve Göktürk yoğun istek üzerine geldi, bu bölüm alacağım reaksiyona göre gelmeye devam edecek
Asıl çiftimiz Akif Karan ve Berceste için de özel bölümler gelecek elbette
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
♤
"Oğuz Kağan'ın elini çizmişsin amcam," dedi Göktürk kucağında ilgiyle kendisini dinleyen yeğeninin yumuşak yanağını okşayıp. Beyaz teni ay gibi parlıyordu bebeğin. Pembeleşen yanaklarıyla çok sevimli görünüyordu. Daima ışıl ışıl parlayan lâcivert gözleri amcasının üzerindeydi. "Şimdiden böyle haylazlıklar yaparsan olmaz ama." Başını eğerek mis gibi dalin kokan kahverengi saçlardan öptü. "Eve çok şikâyet getirirsen bozuşuruz meleğim."
Duha elindeki meyve tabağıyla ikilinin yanına oturdu. "Sana çekmişse demek ki," dedi hafif iğneler bir tonda.
Göktürk kolunu Duha'nın omzuna atarak yamacına çekti sevdiceğini. "Beni yanlış tanıtma yeğenime," deyip şakağından öptü. "Gayet uslu, aklı başında ve mantıklı biriydi amcan. Sen yengene bakma güzelim."
"Söylediğin özelliklerden birini bile taşımıyor oluşun dışında hiçbir sorun yok sevgilim."
Göktürk, "Yavaş Duha," diye homurdandı. "Öldürmedin gömdün,"
Duha kıkırdayarak gülmüş ve minik dilimler hâlindeki muzdan Aymira'ya yedirmeye başlamıştı. Küçük ağzını açarak yengesine zorluk çıkarmadan yemeye başlayan bebeğe, "Aferin güzelime," dedi Duha sevgiyle gülümserken. Aldığı tebrikle ellerini birbirine vuran Aymira neşeyle güldüğünde Göktürk sırıttı.
"Ulan abimler bunu yemeden nasıl durabiliyor, hayret ediyorum." Eğilip tombul kolu öptü. "Oh bal mısın nesin sen amcam?"
"Senin bu amcan var ya Aymira," dedi Duha gözlerini sevimlice açıp Aymira'ya yaklaşırken. Küçük eller anında havalanarak Duha'nın yanaklarının üstüne kondu. Hafif sağa doğru yüzünü çevirip minik avuç içinden öptü. Yengesinden aldığı öpücük keyifle gülümsetti minik Aymira'yı. "Çok yaramaz bir çocuktu. Sürekli dayak yerdi," demesiyle Göktürk'ün kaşları çatıldı.
"Yavrum bu tam olarak ne zaman meydana geldi? Pek hatırlamıyorum da hatırlatırsan memnun olurum," dedi tek kaşını sorgulayıcı bir biçimde kaldırıp.
Duha, "Sen daha iyi bilirsin, düşün bakalım bir." diyerek karşılık verdiğinde Göktürk, "Peşinden koşarken biraz karizmayı çizdirdik hanımefendi," deyip savunmaya geçti. "Hepsi senin suçun."
"Lisede bana karşı gardını indirdiğin zamanlardan bir anı geldi bak şimdi aklıma." deyip keyifle güldü.
Göktürk sırtını koltuğa yaslayarak, "Hangisi?" diye sorduğunda Duha muzip bir ifadeyle, "Eve dağılmış bir suratla geldiğin bir gün vardı ya..." dediğinde Göktürk memnuniyetsizce yüzünü buruşturdu.
