DERBİ | Abdülkadir Ömür

otuz altı

# Eskitilmiş Yaz - Uyursam Geçer Mi

Evren Kutlu

"Merhaba Evren." Duyduğum sesle kaşlarımı çattım. Tanıdık olmayan bir sesti ama buna rağmen ismimi bilmesi şaşırtmıştı.

"Kimsiniz?"

"Pelin ben. Abdülkadir'in eski kız arkadaşıyım." Hemen yanı başında olduğum koltuğa oturdum. Sakin ve saygılı olmalıydım.

"Ne istiyorsunuz?"

"Seninle yüz yüze konuşmayı isterdim ama Trabzondayım ve maalesef işlerim yoğun olduğu için İstanbul'a gelemedim."

"Ne istediğinizi söyler misiniz? Pek vaktim yok."

"Peki." dedi asıl mevzuya girmeden önce. "Ben ara bozan kötü eski sevgili değilim Evren. Olmayacağım da."

"Bunu neden söylüyorsunuz? Sizinle ilgili düşündüğüm hiçbir şey yok." Doğruydu. Sırf eski sevgili diye birine hakaret edecek kadar düşmezdim.

"Bunu ima etmiyorum elbette. Demek istediğim eski ilişkilerime olan saygım nedeniyle dürüst oldum ve hep de öyle olacağım. Şimdi bunu bilerek dinle beni lütfen." Hiçbir şey diyemedim ama o bu suskunluğu devam etmesini istediğim olarak algılamış olacak ki devam etti. "Benim en son isteyeceğim şey bir ilişkinin bitme sebebi olmak canım."

"İlişkimin bitme sebebi siz değilsiniz, sebep Abdülkadir Ömür." Aradan üç gün geçmesine rağmen hala canımı acıtıyordu ismini anmak.

"O gün buluştuğumuzda ikimiz de eski ilişkimiz hakkında konuşmadık on-"

"Bana bunları neden anlatıyorsunuz?" Çoktan yanaklarımdan süzülmeye başlamıştı yaşlar. "Bunların bir önemi yok. Dinlemek istemiyorum."

"Abdülkadir'in beni aradığını ve onu affetmen için konuşmamı istediğini düşünüyorsun değil mi?" Görüyormuş gibi başımla onayladım. "Hayır, öyle olmadı. Ben çıkan haberleri gördüm ve sonra Abdülkadir'e sordum. Böylece anlattı bana detaylı olmayan bir şekilde olanları. Kimsenin haberi yok seni aradığımdan yani."

Dudaklarından Abdüş değil de Abdülkadir kelimesinin çıkmasına karşı dudaklarımın yukarı kıvrılması onu hala ne kadar sevdiğimi anlatır vaziyetteydi. Vazgeçmek kolay olamıyordu ne yazık ki.

Abdülkadir'i engellemem sonucunda karşılıklı olarak birbirimizi takipten çıkmamız ve silinen fotoğraflar da magazin haberlerinde bize sayfa ayrılmasına neden olmuştu.

"Sana ne dedi bilmiyorum. Ya da aklından ne geçirdi buluştuğumuzda bilemiyorum. Ama benim için her şey normaldi." Konuşmuyordum ama o anlatmaya devam ediyordu. "Abdülkadir yalan söylemeyi beceremez Evren. Sana güzel sözler söylerken aklından beni geçirecek biri değil o."

"Kendi söyledi." Ağzımdan hıçkırık kaçtığında kendime olan kızgınlığımdan boşta olan elimle bacağımın açıkta kalan kısmına tırnağımı bastırdım. "Kendi söyledi. Sana karşı hala bir şeyler besliyormuş buluştuğunuzda."

"İyi de böyle bir şey olsa oturduğumuz andan kalktığımız ana kadar neden seni konuşalım ki tatlım?"

Bunları duyduğumda kalbim bana ihanet edercesine hızla atmaya başlamıştı. Ne kadar sevmiyorum artık diye palavralar söylersem söyleyeyim hislerim bana hiç yardımcı olmuyordu.