Chapter 31

12.8K 274 65
                                        

"Ano? Kaya pa, Nat?"

Addie sat beside me. Nakaupo kami ngayon dito sa isang table dahil nasa reception na kami. I ignored Gio the whole time earlier. Hindi ko rin siya tinitignan pero ngayon, kitang-kita ko siya sa kabilang table. Nandoon siya, kasama ni Lisa.

I avoided my gaze on Gio. "Kaya pa naman," I chuckled awkwardly.

"Kaunti na lang, matatapos na 'yung program." Addie caressed my shoulder.

Nang maghahagis na ng bouquet si Calynn ay hindi na ako tumayo dahil nahihiya ako. Ayaw ko rin naman talaga sumali sa ganoon. Isa pa, si Drew ang nakakuha ng garter dahil nauna 'yon i-toss, sigurado akong hindi na magbibigay si Lian... knowing that girl.

"Bakit hindi ka sumali? Hindi ka na ba single?" Addie laughed as she went back to her seat beside me.

"Mag-aaksaya lang ako ng pagod. Alam mo naman 'yan." I pointed Lian who's now giggling dahil kinakabit ni Drew sa hita niya 'yung garter.

"Sabagay." Addie laughed.

I stood up. "I'll just go to the powder room."

Tumango lang si Addie kaya lumakad na ako papunta sa CR. Pagdating ko roon ay tumingin kaagad ako sa salamin. I inhaled a large amount of air to calm myself down.

"Calm down, Nat. Wala ka na lang sa kaniya, stop being affected."

I washed my hands and wiped it using tissue before I retouched my face. Huminga pa ako ulit nang malalim bago lumabas.

Kaagad akong natigilan nang makita ko si Gio na papasok sa CR ng boys. Kinurot ko ang palad ko para ipaalala na kailangan ko nang umalis.

But I want another sight of him. I miss him... I longed for him.

No matter how much I wanted to tell my friends that I don't want him back, I know I still want him back. Nagsisinungaling lang ako sa sarili ko kapag sinasabi ko 'yon.

Galit ako sa kaniya... galit na galit dahil iniwan niya ako nang walang paliwanag. But no matter how aggravated I am... I admit that the love is still here, I cannot deny that.

Napatingin siya sa balikat ko. I'm wearing an off shoulder so the wound on my shoulder from the gunshot was very evident. Kaagad nag-igting ang panga niya nang makita 'yon.

I ignored it and just silently walked away... but I faced him when I remebered something.

"Mr. Vergara." I called him.

Hindi pa rin siya pumapasok sa CR, napalingon siya sa akin nang tawagin ko siya.

"Yes, Miss Verdadero?"

I don't know why I suddenly felt warm when I heard his voice again. Kakarinig ko lang noon kanina bago ako pumasok sa simbahan pero hindi pa rin sapat. I wanted more of him.

I gulped and composed myself. I raised my arm and showed him the bangle that he gave me. "Pwede ko bang makuha 'yung screw nito?"

Napatingin siya sa kamay ko. He was silent for five seconds before he finally nod. "I'll just give it to Calynn."

I nodded, too. "Salamat."

Tumalikod na ako at nagsimula nang maglakad. Napatigil lang ako nang tawagin niya ako ulit.

"Natalia," he called.

I closed my eyes. God, why am I hurting whenever I hear his voice.

Slowly, I faced him. I raised my brows, urging him to speak.

He gulped. "Or... I can just give it to you. If it's okay." he said in a hopeful voice.

I wanted to say yes! I wanted to jump out of excitement but...

Always, In All Ways (Change Series #4)Where stories live. Discover now