A Fairy's Tale (COMPLETE)

29 - SCHEMES

Chapter 29

SCHEMES

Nang masabi ko ang lahat kay Calisto, sinubukan niya pa kong pigilan sa binabalak ko. "Baka may iba pang paraan Aya. Kaibigan na din ang turing ko sayo at ayokong ilagay mo ang sarili mo sa panganib."

"Kung may iba pang paraan para iligtas ang Prinsipe hahanapin ko pero kung wala na talaga at kamatayan ko lang ang solusyon, gusto kong ikaw ang magpaliwanag kay Miles at sa Prinsipe ng naging desisyon ko." Pagsusumamo ko sa kanya.

Natahimik siya at nag-isip nang malalim. Nanlaki ang mata niya na tila may importanteng bagay na naalala. "Sabi mo sa kwento mo na sa mundo ng tao ka lumaki at ngayon ka lang nakapunta dito. Ibig sabihin, may isa kang kahilingan na pwede hingin sa isang kweba dito sa hardin."

Bigla din akong nabuhayan ng loob sa sinabi niya. "Nabanggit nga sakin ng Prinsipe ang tungkol diyan. Saan ba ang kwebang 'yun? Lahat ba talaga ng hiling ng isang diwata tinutupad niya?"

Kumunot ang noo niya. "Hindi lahat. Sa pagkakaalala ko, hiniling ng Prinsipe na maputol ang sumpa sa kanya pero hindi 'yun natupad."

"Pero wala namang mawawala sakin kung susubukan ko."

******

Iniwan ko na si Calisto sa may ilog before I unfroze time. Habang ako naman, tinungo ang mahiwagang kweba.

Ilang oras akong naglakbay bago ko marating ang hinahanap ko pero bago pa ko makapasok sa loob ay hinatak na ako ng pagod at antok.

Nakatulog man ako pero wala paring pinagkaiba ang lugar na kinalalagyan ko. Ang nagbago lang ay hindi na ko mag-isa ngayon.

Nang mapagtanto kong nananaginip na naman ako, ikinagulat ko nang makita kung sino ang kasama ko. Imbes na itim na diwata, isang makisig na puting diwata ang nasa harapan ko.

Napangiti siya nang malaki nung makita niya na natulala ako sa kanya. "Kamusta ka bunso?" Bati niya sakin habang inaalalayan ako sa pag-upo mula sa pagkakahiga.

Nagtubig ang mga mata ko. Matagal ko nang gustong magkaroon ng kapatid, hindi ko akalain na matagal na palang natupad 'yun.

"Kuya?" Hindi ko napigilang yumakap sa kanya. Ngayon lang kami nagkakilanlan bilang magkapatid pero ramdam ko ang pagmamahal ko sa kanya. Nung makilala ko siya bilang tao, akala ko bilang kaibigan lang ang papel niya sa buhay ko. Hindi ko akalaing magkadugo pala kami.

"Bakit naman umiiyak ang kapatid ko? Hindi ka ba masaya na makita ang kuya?" Paglalambing niya habang hinahagod ang likuran ko.

"Masayang-masaya ako Kuya. Ngayon ko lang nalaman ang tungkol sa pagkatao ko. Ikaw? Nung unang nagkita ba tayo, nakilala mo ba kaagad ako?" Tanong ko.

Inilayo niya ko sa kanya pero hindi niya binitawan ang mga balikat ko. Matamang pinagmasdan niya ang mukha ko at ngumiti. "Nung una kitang makita, dun ko napagtanto na uso din pala sating mga diwata ang sinasabi ng mga tao na 'lukso ng dugo'."

"Bakit 'di ka kagad nagpakilala?" May bahid ng pagtatampo kong tanong.

He sadly smiled. "Because it wasn't time yet. I couldn't mess with destiny. A seer I met when I was ten old me that you were meant to do something great. Had I introduced myself to you before it was time, I would have interfered with that future."

"I think I understand what you're saying. Hinanap ko ang kwebang 'to dahil may nakapagsabi sakin na tutuparin niya ang isang kahilingan ko. Gagamitin ko yung wish ko para sa Prinsipe ng itim na diwata Kuya. Gusto kong iligtas ang kaibigan natin."

Napabuntong-hininga siya. "Sa tingin mo ba gagana ang plano mo Aya?"

Nagkibit-balikat ako. "Hindi ako sigurado pero gusto kong subukan lahat ng posibleng solusyon para sa problema niya."

"Masaya ako na lumaki kang may mabuting puso Aya. At gusto kong malaman mo na susuportahan kita sa anumang gusto mong gawin."

"All I want is for you to understand my decision Kuya. Ilang beses ko na 'tong pinag-isipan at sana hindi mo bawiin ang sinabi mo 'pag nalaman mo ang binabalak ko." Napabuntong-hininga muna ako bago ko ituloy ang sasabihin. "At sana kung may mangyari man sakin, sana magawa mo ding ipaintindi sa mga magulang natin pati na sa iba pang puting diwata ang naging desisyon ko. I don't want my hardwork to all be in vain and that will only happen if a war is waged between the white and dark fairies."

"Don't worry bunso. I won't let that happen. Minsan nang nabanggit sakin ng Prinsipe ng itim na diwata na ang lahat ng nilalang na nilikha ay may tungkulin sa mundo. And I came to realise that annihilating an entire race of fairies will upset the balance of Earth which may lead to the extinction of all creatures. Maaring ang mga itim na diwata ang nagdadala ng sakit at kamatayan sa halaman, hayop at tao pero ang kapangyarihan nila ang bumabalanse sa kapangyarihan natin. Kaya gagawin ko lahat ng makakaya ko para tulungan kang tuparin ang kagustuhan mo."

So I shared with him all my plans knowin that he'll keep his words.

******

After a lengthy talk with my brother, I went inside the cave. Sabi nila ni Calisto, maari akong humiling sa isang maliit na puno sa dulo ng kweba.

Huminto lang ako sa paglipad nang marating ang pakay ko. Namangha ako sa ganda ng puno na nasa harapan ko. It looks like a bonsai tree, with flaming red leaves, that grew between the cracks of the earth. It was such an amazing scenery that it left me speechless for a few seconds.

I was still gazing at it when it suddenly lit up as if there were christmas lights all over it. When one of those little light flew towards me, I unconsciously took a step back.

"Do not be afraid. No harm will come to you."

Mas lalo akong namangha nang makarinig ako ng isang boses ng lalaki na hindi ko matukoy kung saan nanggaling. It was as if the tree spoke.

I could do nothing but accept the mysteries this world has to offer so instead of asking who or what the voice is, I just simply answered him.

"Hindi naman ako natakot. nabigla lamang ako. I've known since I was young that I was a fairy, but I never imagined that there are more amazing things that I've yet to see." Napangiti ako sa mga alaala ko nung bata ako.

"It's not your fault you've been ignorant about things in the world of fairies. But among all fairies, you were the one who embraced your nature the most. You did not discriminate between the dark and white fairies which is how I know you are pure of heart."

"Nakaka-flatter po na ganyan ang pagkakakilala niyo sakin pero sa tingin ko, I became this way because of my ignorance about the world I was born into. Yung pagkakawalay ko sa tunay kong pamilya, yung pagpapalaki ng tumayo kong magulang, mga bagay na nakita ko sa mundo ng mga tao pati ang mga bagay na hindi ko alam sa mundong pinanggalingan ko. They all shaped me into the person in front of you. Pero nandito po ako dahil makasarili din po ako. May isang tao na mahalaga sakin ang gusto kong iligtas. Sana matulungan mo ko by granting me a wish."

"Ah, yes. The wish. But I'm afraid I'm not a wishing tree. What I can give you is knowledge on how to help your friend."

The monent he said those words, a number of twinkling lights floated in front of me to form a small glowing ball.

"Take the orb and look into it. It will enlighten you into understanding what fate has in store for you."

I reached for the orb with my right hand and the moment my fingertip touched it, I was blinded with the light and knowledge it contained.