Boş Tuval

Fırçaların Mutluluğu

Milyonlarca minik ışığın altında karanlığın bile kirletemediği boş tuvale meydan okurcasına gözlerimi kilitledim. Cesaretimi toplamışken terasın köşesinde duran bodur limon ağacını çizmeyi denemeliydim. Aklımdan çizmeyi denemek yerine böyle bir başlangıç yapmam daha doğruydu. Detaylar zihnimden olduğundan daha netti. Tek yapmam gördüklerimi boş tuvale kopyalamaktı. Bunu daha önce defalarca yapmıştım. İnsanın nefes almasını unutması gibiydi benim çizemem. Aslında unutmamıştım çizmeyi sadece zihnim unuttuğumu düşündürüyordu. Sakin kalarak her zaman olduğu gibi yine fırçama yön vermeli ve boş tuvali boyalarımla kirletmeliydim. 

Boş tuvalin yanında duran eski çizimime ufak göz gezdirdim. Seramiğin içinde duran limonlara, çekirdeği gözüken tabağın dışındaki yarım limona ve limon ağacının dalının üzerindeki çiçeklere nasıl çizdiğimi hatırlamak istercesine baktım. Limonun üzerinden yansıyan ışığa, seramik tabağın masanın üzerinde bıraktığı gölgesine dikkat kesildim. Tek hatırladığım, tüm gecemi bu çizime ayırdığım ve bittiğinde ise önünde uyuyakaldığımdı. Yanlış hatırlamıyordum, bunu ben çizmiştim. Bu eller tutmuştu fırçaları, bu eller bu eseri çizmişti ve şimdi bu eller fırça tutmaya korkuyordu. 

Titrek ellerim fırçayı bırakmak istemiyordu. Paletin üzerindeki boyalar kurumadan onları fırçayla buluşturdum. İlk denememe kıyasla daha sakin bir şekilde başlamıştım. Zihnimde beni kontrol eden sesler yoktu. Yağlı boya tuvalde kayarken  bu hissi ne kadar özlediğimi, bundan uzak kalmamın bana zarar verdiğini tekrar farkına vardım. 

Paletten fırçaya bulaştırdığım sarıyı tuvale sürdüm. Dikkatlice yaydım, daha sonra paletteki sarıya biraz beyaz ekleyerek rengini açtım. O sarıyı da ait olduğunu düşündüğüm yere ufak darbelerle boyadım. Resmin şuan bir anlamı yoktu fakat renkler tuvale eklendikçe ortaya çıkıyordu. Sarıyı bırakarak yeşile geçtim. Palette yeşilin üç ayrı tonu vardı. Nasıl kullanacağımı anlamak için kenarda duran minik ağaca baktım. Gözlerimle renkleri eşleştirdim ve tuvaldeki yerlerini aradım. Yerlerini zihnimde yerleştirdiğimde çizmeye devam etmeden önce farklı büyüklükte fırça seçmeye karar verdim. Doğru fırçayı seçtiğimde yeşile buladım. Kirlettiğim fırçayı tuvale sürterek istediğimi elde etmeyi denedim. 

Saatler boyunca sadece yeşiller, sarılar ve siyah gökyüzü üzerinde çalıştım. Kalın fırçayı bırakıp yerine ince bir tane aldım. Kahverengi ile gözüken dalları çizmeye koyuldum. Dalları tamamlarsam çizimim bitmiş olacaktı. 

Dalları resmime eklemeden önce kurumamış resme baktım. Bazı detaylar eksik ve kötü gözüküyordu. Elimden geleni yapmıştım ama elimden en iyi bu gelmişti. Yaptığım ilk resme göre yapraklar daha karışık ve özensizdi. Sadece birkaç fırça darbesinden ibaretti. İlk resim ise bir fırça darbesinden çok daha fazlasıydı. Bu moralimi bozmasına rağmen aylar sonra ilk kez bir çizimimi tamamlamak üzere oluşumun sevincini bastıramıyordu. Ne kadar kötü olursa olsun bu bir başarıydı.  Başarısızlığımı kırmamın başarısı.

İnce fırçanın ucundaki boyaya baktım. Ellerim bu sefer heyecandan titriyordu. Nefesimi tuttum, parmaklarımı iyice fırçanın sapına bastırdım. Titremelerini bastırmaya çalışırken fırçanın ucu tuvale değmişti bile. Sabit bir şekilde düz ve ince bir çizgi çekmeliydim. Birkaç santim süren çizgimi bitirmek üzereyken ellerim titredi ve çizgim bozuldu. 

"Cidden mi? Tam da bitmek üzereydi." diye isyan ettim.

Ciğerlerimi doldurduğum havayı ağır ağır dışarı verdim. Yaptığım hatayı düzeltebilirdim. Ya da tüm resmi batırabilirdim. Sakince gökyüzüne baktım. Beni izleyen milyonlarca yıldız bana göz kırpıyorlardı. Onlara bakarak gülümsedim. 

"Başaracağım değil mi?" diye sordum cevap gelmeyeceğini bilmeme rağmen. O an gökyüzünden bir yıldız kaydı. Ardından iki yıldız daha kaydı. 

"3."

"Benim uğurlu sayım." 

"Bu evet demek mi şimdi?"

Eski olan

Yeni olan

****

Merhabalarr 👋 Biraz sohbet edelim.

Her bölümü gerimizde bıraktığımızda bunun anlamı var: yavaş yavaş sona yaklaşıyoruz.  Her ne kadar üzücü olsa bu bir gerçek. İlk kurgum olduğundan çok fazla hata yapmışımdır. Belki okurken sıkılmışsınızdır. Eğer burayı okuyorsanız sizlere teşekkür etmek istiyorum. Şans verdiğiniz, okuduğunuz, düşüncelerinizi benimle paylaştığınız ve bana katlandığınız için.

Aklımda geçen hikayenin birileri tarafından okunduğunu bilmek beni çok mutlu ediyor. Sizler okudukça, yorum yazdıkça bende devam ediyorum yazmaya. Yeteri kadar iyi olmadığımı biliyorum ama çabalıyorum daha iyisini yapmak için. Umarım ileride daha da büyürüz. 

Bu yolculuğumuz bitmesi her şeyin sona erdiği anlamına gelmiyor, bir diğeri başlayacak. Biraz farklı bir tarzda deneyeceğim. Eğer beğenirseniz orada buluşuruz sizlerle. Yeni kurgumun ilk üç bölümünü tamamlamış durumdayım. Bu kitaptan daha uzun olacak gibi duruyor. 🤭 Aslında net bir şey söyleyemem çünkü daha başındayım.  Planladığım gibi giderse her şey yakında sizlerle olacak. 

Kendinize iyi bakın. Yeni bölümlerde buluşmak üzere 👋😞