Heiress Of The Vergara Clan

𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 38: 𝑯𝒖𝒓𝒕

𝐙𝐲𝐫𝐚 𝐏𝐎𝐕

Unti-unting napamulat ang mga mata ko ng maka aninag ng liwanag ng ilaw at agad akong napabalikwas ng mapagtantong nakagapos ang mga kamay ko sa likod ng silya at ganon din ang mga paa ko.

Asan ako?

Luminga-linga ako sa paligid at napagtantong nasa isang madilim na silid ako at iisang ilaw lamang ang nakapaloob dito maliban sa akin na naka-upo habang naka gapos ang mga kamay at paa.

"Zeilan!" I shouted at him ng makitang ipinasok siya ng mga armadong lalaki at ngisi-ngisi pang itinulak sa loob ng silid na kinarorounan. "Anong ginawa nila sayo Zeilan?" I asked at him ng makitang hindi na ito nakatayo sa pagtulak sa kanya, marami rin siyang mga pasa at kita ko ang pagdurugo ng mukha niya, did they torture him?

"Zyra." Nakita ko kung paano siya napabalikwas just to find me, kahit na may ilaw hindi iyon sapat para makita niya ako.

"I'm here." I make a voice kaya napahinga siya ng maluwag ng makita ako. "What they did to you? Bakit ganyan ang itsura mo?" I try to act cold kahit na naaawa na ako sa kanya, alam kung andito rin siya dahil sa pagligtas sakin kanina bago ako kunin ng mga armadong lalaki sa mansion.

Now I realized kung gaano ka lakas ang kalaban, nagawa niya kaming sugurin sa mansion eh. At alam kung walang kaalam-alam sina Kuya Zake sa pagsugod na naganap.

"I'm fine don't worry about me." His husky voice echoed at the whole room makes me want to cry, his in pain. But why would I do that? "I'm sorry."

Napangisi ako sa salitang yon, saan siya nag so-sorry?  Sa pagkidnap sa akin o sa pagkamatay ni Mama?

As what I'm seeing right now alam kung hindi niya pakana ang pagkidnap sa akin tanga ko naman isipan na kinidnap niya ako kung pati siya binugbog ng mga tauhan niya? Baka kunwari lang to? Damn, i don't know! I can't make trust him!

"Why are you saying sorry? It's not enough in all of what you did to me though." That was a fact, kahit magsalita pa siya ng ilang libong sorry sakin, I can't forgive him.

Reality hits me that he killed my mother.

"I know, but just let me say that words infront of you. I don't know how to handle the pain." Gusto ko siyang murahin o sumbatan pero mas pinili kung manahimik dahil sa sitwasyon niya ngayon. Hindi ko alam pero nararamdaman kung hindi niya to deserve, stop it Zyra!

"Nakatali ba kamay mo?" I saw na walang gapos yung kamay niya kanina but I care to ask para malaman niyang nakagapos ako dahan-dahan naman siyang tumayo at hindi ko alam kung makakalakad pa siya o matutumba dahil hindi na siya makatayo ng maayos. "Nakagapos yung kamay tsaka paa ko." Saad ko sa kanya ng makitang nanatili lang siya sa harapan ko, tumango siya at pumunta sa likod ko.

"Damn it." Nag-aalala ko siyang tiningnan sa likod ko ng makitang napamura siya sa sakit hindi ko man siya makita pero alam kung nasasaktan siya.

"Zeilan, what happaned? Where are you?" I can't see him dahil madilim na ang patre ng silid sa likuran ko.

"May kuryente yung upuan mo that's why wag kang gumalaw. Hindi kita pwedeng kalagan, i'm going to kill the shit who plan this." Unti-unti ko siyang nakita ng dahan-dahan siyang umupo at sumandal sa sulok malapit sa akin, our gazed collided pero agad akong umiwas.

At sa pag-iwas ko nakita ko ang mga wire na nasa ilalim ng silyang kinauupuan ko, taena ano balak ng papatay sa akin susunugin gamit tong kuryente?