Aşk Çeşmesi (Tamamlandı)

10. Bölüm Vampirdir O

"İmkansız dediğimiz şey ne ki?" Aylin ve Seda ile birlikte derginin yakınında ki İtalyan restoranı  Salve'de öğle aramızı değerlendiriyor, espressolarımızı içiyorduk.

Günlerdir ilk defa bir şirkette çalışmanın,iş arkadaşlarınla vakit geçirmenin ne kadar rahatlatıcı olduğunu hissediyor kendimi hiç olmadığım kadar mutlu hissediyordum.

"Benim isteyipte yapamadığım birşey olmuş mu?"

Aylin ve Seda aynı anda hayır anlamında başını salladı. Bera için düşündüğüm sinsi planların gittikçe dozu artarken abarttığımda beni uyarıyor bu olmaz diyorlardı.

"Sadece onlar olgunlaşmadı her halde." Kısa saçlarımı  arkaya savurur gibi yaptım. "Bizde bugüne bugün iş güç sahibi çalışan bir kadınız."

"Henüz değil."Aylin'in kısık sesle kurduğu cümleleri odak noktamız olmuştu. "İşi sadece biriniz alabilecek haksız mıyım?"

Seda ile adil savaşma sözü verdiğimiz doğruydu. İkimizde elimizden geleni yapıyor bir yandan da birbirimize destek oluyorduk.

"Ben çoktan eksi puana düşen tek adayım."
Yaptığım hata bir yana Merve hanımı eşi ile kavga ederken yakalayarak kendi topuğuma sıkmıştım. Kimseye birşey söylememi gözünün üzerimde olduğunu söyleyen Merve hanımdan şimdilerde daha çok ürküyordum.

Masada bir sessizlik hakimdi.

"Belki ikimizide işe alırlar."
Seda'nın neşeli sesi  sessizliği bozmuş yüzüme gülücük yerleştirmişti. "Bunca işe bir kişinin yetişemeyeceği bariz değil mi?"

Konuşmaya devam ettik. Tatlılar yenip geri dönme saatimiz geldiğinde toparlanmaya başladık.

"Ben şefe bir selam vereyim,siz arabaya geçin."

Mekanın sahibi Seda'nın  İtalya'dan arkadaşıydı. Biz Arslan'ın yanına arabaya geçerken o şef ile vedalaşmaya geçti.

"Bu Seda çok zengin biri olmalı."

"Olabilir."

Lüks mekan sahibi arkadaşlar, heykel gibi kapıda bekleyen avukat bir koruma...

Seda'nın zengin olduğunu anlamak için aşırı zeki olmaya gerek yoktu. Torpille işe giren Leyla'dan daha para kokan bir duruşa hayata sahipti.

Bunu dile getirmememin nedeni önemsemiyor oluşumdu.

Annem bana hep paranın mutluluk veremeyeceğini babamla yaşayacağı bir zorluğu başkasıyla yaşayacağı rahata tercih edeceğini söylerdi.

Belkide bu yüzden Eymen'e olan tek kırgınlığım artan programı bana vakit ayıramaması olmuştu. Belkide ilk ve tek kavgamız paranın önemli olmadığı üzerine yaşanmıştı. Başarılı olması için sonuna kadar destekleme sözü verdiğim kişiye arkamı dönmüş gibi hissetsemde o zamanlar daha çocuksu ve fevri olduğum doğruydu.

Şimdi bi bakıyorumda... İstanbul şartlarında yaşayıp da daha fazla para kazanmak için çabalamamak imkansız gibi birşeydi. Geçim derdi denilen şeyi  çalıştığım halde harçlık alan ben bile hissetmeye başlamıştım.

"Gidelim."Elinde bir adet sarı gül ile yanımıza gelen Seda'nın yüzünde  güller açıyordu. Araca geçmeden önce kulağına doğdu eğilip "Gözüm tutmadı o adamı ,demedi deme."dedim.

Ya İtalyan'lar hakkında ileri sürülen klişeler doğruydu. Güzele bakmak sevaptır olayını biraz fazla abartıyorlardı. Yada iki lafindan biri ne kadar güzel olduğumuz olan adam çapkının önde gideniydi.

####

"Ben gitmem.."
"Ben hiç gitmem."

Seda ve ben aynı anda geri çekilip Aylin'i öne doğru ittirdik.