" အူး...အွမ်း..."
" လိုချင်နေပီလား ဟားဟား "
မျက်ရည်တွေအဆက်မပြက်ကျလာမိပြီး
ဘာဆိုဘာတစ်ခုမှ ပြောမရ
ပါးစပ်စည်းခံထားရတဲ့အပေါ်မှာ လက်နဲ့ထပ်ပိတ်ခံထားရတယ်
အသက်ရှုကြပ်ပြီး အသိစိတ်ရှိလိုက်မရှိလိုက်
အရမ်းမွန်းနေတယ်
မောင့်ကိုပဲတွေးနေမိပြီး.....
မောင့်စကားတွေပြန်ကြားမိနေတယ်...
နွယ့်ဘက်ကြည့်လိုက်တော့လဲ အတင်းအကြပ်ချုပ်ခံထားရတဲ့အပြင် သေနတ်နဲ့ချိန်ထားကြတယ်
နွယ်လဲကြောက်နေဟန်...တုန်ရင်ပြီး ညှိုးငယ်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့ ....
" ဟေး စကြမယ်.... ဟားဟား ရှယ်ပဲ "
ဘောင်းဘီကိုဆွဲချဖို့လှမ်းလာတဲ့လက်တွေ...
မလုပ်နဲ့....မလုပ်ပါနဲ့...
" အူး..."
! ဒိုင်း!
"အား... "
" သွေး သွေးတွေ အ့ဒီလက်မှာသွေးတွေ... "
" မင်းတို့ အသက်တွေမပျောက်ချင်ရင် နောက်ဆုတ်စမ်း! "
ဟင့် .....မောင် မောင်ပဲ...
မောင်အမှီလာတယ်...
ငါတောင်းပန်ပါတယ်မောင်ရယ်....
" မောင့်ရဲ့နိုင်လေး လန့်သွားပီလား "
မောင့်ရဲ့လေသံအေးအေးနောက်မှာ တဖြည်းဖြည်းနောက်ဆုတ်သွားကြတဲ့လူယုတ်မာတစ်စု
မောင့်လူတွေက သေနတ်နဲ့အဘက်ဘက်ကချိန်ထားတော့ သူတို့လက်နက်တွေချပြီးရပ်နေကြတယ်
မောင်က အကျီပြန်ဝတ်ပေးပြီး ပွေ့လိုက်တဲ့အချိန် ဆေးတစ်လုံးတိုက်လာတဲ့မောင်...
" မောင်...."
" ဟင်းဖြေဆေးပါ လန့်သွားတာလား မောင်ရောက်လာပီလေ"
" မောင်သာမလာရင်...ငါ...ငါ..."
" ဟင်း မောင်ကလေ နိုင်အိမ်ကနေထွက်သွားတဲ့အချိန်တည်းက နောက်ကလိုက်လာတာ...
လမ်းမှာ မီးပွိုင့်မိသွားတယ်ကွာ..."
" မောင် ငါလေ...ငါထပ်ပြီးတောင်းပန်ပါတယ် "
" ဟင်း... အပစ်ကတော့နောက်မှပေးမယ်
ခနလေး မောင်ဖြေရှင်းလိုက်အုံးမယ်
လာ မောင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင် "
YOU ARE READING
မောင်သည်သာ ( Complete)
General Fictionအတွေ့အကြုံနည်းသေးတာမို့ သည်းခံပြီး အားပေးပါအုံးလို့ 👉👈
