ယောကျ်ားပြန်သွားတာ၃ရက်ရှိပီ...
ဟိုမှာ သူပင်ပန်းနေလောက်ရောပေါ့...
ကိုယ်စိတ်ချမ်းသာဖို့ သူနေခဲ့ခိုင်းတာမှန်ပင်မဲ့..
သူတစ်ယောက်ထဲ အဆင်ပြေပါ့မလားဆိုပြီး...
ရွာကအဘတို့ကိုပြော နယ်ကားနဲ့ပဲပြန်လာမိတယ်
သူထားခဲ့တဲ့သူ့လူတွေရောအပါအဝင်ပေါ့...
သူတို့ကားနဲ့လိုက်ခဲ့ဖို့ပြောပင်မဲ့...
နယ်ကားစီးပြီး ခရီးမသွားရတာကြာပီမို့...
လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်ချင်တာနဲ့...
သူတို့ကိုအရင်ပြန်လွှတ်လိုက်တယ်...
ဒါပင်မဲ့လဲ သူတို့ဆရာစကားအတိုင်း...
ခရီးသွားကားနောက်က ကပ်ပြီးလိုက်လာကြတယ်...
တကယ်ခက်တဲ့လူတွေ...ဟူး..
ဒီလိုနယ်မြို့လေးတွေမှာ ဘာအန္တရာယ်ရှိမှာမို့လို့လဲ...
အခု ကားကခရီးတစ်ထောက်နားလို့...
လမ်းမပေါ်ကထမင်းဆိုင်လေးမှာ..
ထမင်းဝင်စားနေတုန်း..
ဘေးဝိုင်းက သူ့လူတွေက အုပ်လိုက်...
ဆိုင်ရှင်ကတော့ လန့်နေလို့...
ကိုယ့်မှာ ကားမြန်မြန်ပြန်ထွက်ဖို့ဆုတောင်းမိ...
" ခရီးသွားများ ကားပြန်လည်ထွက်ခွာမည် " ဆိုတဲ့အသံကြားတော့မှ...
လက်ကိုင်အိတ်လေးယူပြီး ကားပေါ်ပြန်တက်ဖို့ဆိုင်ထဲကထွက်လာလိုက်တယ်...
" အကိုလေး အကိုလေး "
" ဟင် ဘာလဲ "
" Boss phဆက်တယ် အကိုလေးကို ကားနဲ့ပြန်ခေါ်ခဲ့ဆိုလို့..."
" မင်းတို့ကြိုပြောလိုက်ပီပေါ့ "
" ဟို boss phဆက်လာတာ မလိမ်ရဲတာနဲ့ "
" မလိုက်ဘူး ငါ့ဟာငါဒီကားနဲ့ပဲပြန်မယ်
လမ်းခရီးပဲတစ်ဝက်ရောက်နေပီ "
" အကိုလေး ကျွန်တော်တို့ကားနဲ့လိုက်စီးပါလာဗျာ ကျွန်တော်တို့ ကားနဲ့မခေါ်လာနိုင်ရင်
ဟိုရောက်ရင် အနွှာခံရမှာဗျ "
" ဟာ ရာဇာဆိုတာလဲ ဆိုးလိုက်တာ...
သူများဘာသာသူများအေးအေးဆေးဆေးလေးပြန်နေတာကို...အတူရောက်မဲ့ခရီးလေးကို..."
" တီ တီ တီ "
" အကိုလေး ဒီမှာ boss phဆက်ပြန်ပီ "
" ပေး
Hello "
" မလိုက်ဘူး မလိုက်ဘူး " ဆိုပြီး phချလိုက်တဲ့အကိုလေးကိုကြည့်ပြီး...
YOU ARE READING
မောင်သည်သာ ( Complete)
General Fictionအတွေ့အကြုံနည်းသေးတာမို့ သည်းခံပြီး အားပေးပါအုံးလို့ 👉👈
