Chapter 15: Good Thing

1K 44 0
                                    


WARNING: SPG

It was just supposed to be a short walk pero pakiramdam ko ang haba bigla at ang tagal ng nilakad ko mula elevator papunta sa unit niya. Idagdag pa na kailangan ko pang siguraduhin muna na tuyo na ang luha ko at maayos na ang mukha bago niya ako makita.

His stepbrother was no longer there when I came back ngunit nanatiling nakaawang ang pinto. I didn't want to just barge in kung kaya't kumatok ako.

"Come in," tila napapaos niyang saad.

I bit my lower lip as I opened the door. Dahan-dahan akong naglakad papuntang kwarto niya and when I got there, I saw him sitting on the bed, his legs covered with sheets, at ang siko niya naman ay nakapatong sa tuhod habang nakatingin sa akin.

It was a sexy view pero ayoko munang isipin 'yon. Because I'm still worried about him after what happened.

Sinuntok ba niya? Nasuntok ba siya?

Nakahinga naman ako nang maluwag no'ng makitang wala namang pasa o kung ano sa mukha niya.

"Sorry, natagalan. May nakasalubong kasi akong kakilala sa baba." I gave him a smile.

Naiirita naman niya akong tiningnan, badtrip pa rin siguro dahil sa nangyari.

"Yeah, right. Kakilala...o baka naman fiance?" He raised a brow.

I furrowed my brows. Paano niya nalaman?

"Stalker ka na n'yan?" I chuckled as I sat near him. "Umamin ka nga, binabantayan mo ba ako?"

Natawa ako nang umiwas siya ng tingin. Ayaw umamin, okay. Edi 'wag.

"Sus, baka crush mo na ako n'yan?" Panunukso ko pa at mas lalo namang lumala ang iritasyon sa mukha niya.

Aray ha, medyo ouch 'yon. Hindi ba niya ako type?

Nagulat naman ako nang bigla niya akong hilain palapit kaya bumagsak tuloy ako sa dibdib niya.

"I hate it when someone makes me wait..." aniya at hinaplos ang pisngi ko gamit ang kamay niya.

He smirked which made me feel some butterflies in my stomach. Damn.

Makalandi naman, akala mo walang kaaway kanina. But seriously, he's really good at hiding what he feels. Ni hindi ko makita sa mukha niya ngayon na badtrip siya kanina, but then, his eyes...they can't lie.

Unti-unti ay inabot ko ang mukha niya.

"Sorry," mahina kong sabi at nginitian siya.

Kumunot ang noo niya nang ilang sandali pero agad din iyong nabura dahil sa isang ngisi.

"I don't accept an apology. Should I just punish you?" Aniya habang may nakakakilabot na ngising naglalaro sa labi niya.

Ngumisi rin ako. "Punish me, then."

Agad niya akong hinablot pagkatapos no'n at masuyong hinalikan sa labi. The moment our lips touched, pakiramdam ko ay may kung anong gumalaw sa loob ko.

Damn, Gertrude. You're really...

And his kisses... they were different. Hindi ko maipaliwanag kung saan banda ang naging pagkakaiba. It just felt... different.

But maybe it's because it was already weeks ago when we last did the deed.

His hands gently caressed every part of my body. He was so careful like I was a damn freaking glass.

I moaned when he lifted my skirt and caressed my wetness. Kahit na nakapikit ako ay ramdam ko ang ngiti niya sa labi ko.

"You're wet," he whispered as his kisses went down my neck. Gently, he sucked on it and licked it a bit.

Enticing the Untamed JewelWhere stories live. Discover now