Chapter 39: Child

1.9K 59 3
                                    


Fuck it!

Hindi ko alam ang irereact ko. Nakatingin pa ang mga anak ko sa amin.

Halos manginig na ako sa kinatatayuan ko nang lumakad siya palapit.

"Mommy! Aren't you going? Where's Tita Ninang?" Gabrielle was the one who asked this time.

Damn, Sorel. Fucking take my children away.

Pero mukhang huli na ang lahat. Alistair seemed to have seen them already, base sa paraan ng pagtitig niya sa akin.

"Uh... u-uuwi na." I closed my eyes. I couldn't even construct a proper sentence.

I saw how his eyes drifted back and forth from me and to the twins and then to Sorel who's now standing outside, looking at us.

When Alistair looked at me again, I saw pain crossed his eyes ngunit agad din iyong napalitan ng pagkalito.

"T-They're..." he muttered and closed his eyes.

My lips trembled.

There's no point in lying anymore, right? At hindi ko na kaya. Nakakapagod nang magsinungaling.

"M-Mga anak ko."

His eyes remained on me after I said that and he didn't say anything.

"S-Sorry, kailangan na naming umalis." Mabilis kong sabi at tumalikod na. Sinamantala ko ang pagkakataon na hindi pa siya nagtatanong... na tila wala pa siya sa sarili niya.

When I got into the car, the twins immediately looked at me with curiosity.

"Sino 'yon, Mommy? Friend mo po?" Dylan asked.

"He's good looking!" Garbrielle added.

Napaiwas ako ng tingin sa mga anak ko.

"H-He's... just someone I know." Iyon nalang ang naisagot ko because I know that they'll ask more if I say na magkaibigan kami.

Dylan furrowed his brows while looking at me. "He's familiar, Mom."

My mouth gaped. Paanong familiar?

"Kamukha po siya ng lalaki na nasa kwintas mo." Inosente sagot ng anak ko.

Wala naman ako sa sariling napatingin sa kwintas na suot sa ilalim ng itim kong dress.

Damn, oo nga pala.

Sorel cleared his throat. "Drive thru tayo? Anong gusto niyo mga bebe?"

I sighed and mouthed my 'thanks' to him.

"Si Maya?" I asked him while the twins were arguing over the food that they're going to order.

"Babalikan ko nalang mamaya, don't worry, ako na ang mag-eexplain. Sorry ah, hindi ko kasi alam na nandoon pala siya."

I nodded. "Okay lang 'yon. May mga bagay lang talaga siguro tayong hindi maiiwasan."

He sighed. "Will you be okay?"

Honestly, I don't know. I'm still trembling and troubled kung ano na ang gagawin ko pagkatapos ng tagpo kanina.

When we got home, the twins seemed to feel sleepy already kung kaya't pinatulog ko na rin.

"Goodnight, Mommy! I love you!"

They kissed my cheek.

"Mahal ko rin kayo. Sobra sobra." I smiled and kissed them before giving them a tight hug.

After they fell asleep, tumabi na rin ako sa kanila.

"Sorry mga anak, minsan ang duwag ko, lalo na pagdating sa katotohanan." I whispered to them.

Enticing the Untamed JewelWhere stories live. Discover now