"ခွမ်း..."
"ဒုန်း..."
"ရှင်ကဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ..."
"ဒီမိန်းမကတော့..."
"ဖြန်း..."
အော်ဟစ်သံ၊ ဆူညံသံ၊ ပစ္စည်းတွေကျကွဲသံ၊ တစ်ယောက် နဲ့တစ်ယောက် ရန်လိုရိုက်ပုတ်သံ။
အသံသွင်းထားတဲ့ ဓာတ်ပြားတစ်ခုကို နေ့တိုင်းပြန်ပြန်ဖွင့်ထားသလိုဖြစ်နေတဲ့ ဒီအသံတွေ။
၁၄ နှစ်အရွယ် ရှောင်းကျန့်ဟာ သူကြည့်နေတဲ့ ဟာသကားကို အသံတစ်ဆုံးထိတင်လိုက်သည်။ရင်ခွင်ထဲကပေါက်ပေါက်ဆုပ်ပန်းကန်ထဲလက်နှိုက်လိုက်ကာ ပေါက်ပေါက်ဆုပ်တွေကိုပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်၏။
"ဝုန်း...! "
ခမ်းနားကျယ်ဝန်းလှတဲ့ လှေကားတွေကနေတဆင့် တစ်စုံတစ်ယောက် ဒလိမ့်ကောက်ကွေးကျလာပုံပါပဲ။
"မမလေး...မမလေး..."
"ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီလဲ...သခင်မကြီးကို သွားခေါ်ကြ...မမလေး ခေါင်းမှာ သွေးတွေနဲ့..."
"ဆေးရုံကား အမြန်ခေါ်...မြန်မြန်ခေါ်ကြ..."
သူ့နောက်ကျောဘက်မှာ ကမ္ဘာတွေပျက်နေကြလည်းရှောင်းကျန့်မသိ။သူသိတာက အရှေ့က ဟာသကားရဲ့ရယ်မောဖွယ်ပုံရိပ်တွေနဲ့ သူ့လျှာဖျားပေါ်က ပေါက်ပေါက်ဆုပ်ရဲ့ချိုမြိန်တဲ့အရသာ။
"ဟား...ဟား...ဟား..."
ချဉ်စူးစူးရယ်သံတစ်ခုဟာ အနောက်ဘက်က ငိုယိုသံတွေကို ဖုံးလွှမ်းသွားတဲ့အထိ ကျယ်လောင်လွန်းလှသည်။ ရှောင်းကျန့် သူကြည့်နေတဲ့ ဇာတ်ဝင်ခန်းကို အနောက်ပြန်ရစ်ပြီး နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ကြည့်၏။ နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ကြည့်လည်း အရမ်းရယ်ရသည့်အခါ နောက်ထပ်နောက်ထပ်အခေါက်ခေါက်အခါခါ ထပ်ကြည့်သည်။
စံအိမ်ကြီးရဲ့ဝန်းအတွင်း၌ ဆေးရုံကားတွေ ၊ ရဲကားတွေ ဆူညံလို့သွား၏။ ဆေးဝန်ထမ်းတွေ၊ ရဲတွေ အသီးသီးအိမ်တော်ထဲရောက်လာလျှင်ပဲ အလုပ်သမားတွေ၏ အသံတွေဟာ တီးတိုးဆူညံလို့သွားသည်။
"ရှူး..."
ဆူညံသံတွေကြောင့် ရှောင်းကျန့် သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ လက်ညိုးတင်လိုက်ပြီး အနောက်ကလူတွေကို မာန်လိုက်၍ အရှေ့ကိုပြန်လှည့်လိုက်ကာ ရုပ်ရှင်ဆက်ကြည့်နေသည်။လောလောဆယ် သူ့အတွက် အရှေ့ကဟာသကားလောက်ဘာမှစိတ်ဝင်စားဖို့မကောင်း။
YOU ARE READING
Healing A Broken Soul
Fanfictionဒီကမ္ဘာပေါ်မှာလေ ဖြစ်တည်မှုတိုင်းကချစ်စရာကောင်းတယ်ဗျ။ Cover Photo Crd:
