ဝမ္ရိေပၚ သူ႔လက္စြဲေတာ္ စာအုပ္ေလးကို ဖြင့္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ စာအုပ္စင္ေပၚသို႔ျပန္တင္လိုက္သည္။ အခုေတာ့ ဒီကေလးထိန္းနည္းစာအုပ္ေလးကို အသုံးျပဳစရာမလိုေတာ့။ ေရွာင္းက်န႔္က ၃ ႏွစ္ကေန ၆ ႏွစ္အရြယ္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ခ်စ္သူရည္းစားေတြစထားတတ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ဘက္ကိုေရာက္လို႔လာခဲ့ၿပီ။
ဆယ္ေက်ာ္သက္ဆိုတာ အိမ္ကိုပုန္ကန္နိုင္ဆုံးအရြယ္(တစ္နည္းအားျဖင့္) ရင္ကိုစုံကန္နိုင္ဆုံးအရြယ္။ အေတာင္စုံၿပီလားဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္ေသး။ကေလးလည္းမဟုတ္၊ လူႀကီးလည္းမဟုတ္ေသးတဲ့အရြယ္မွာ လူႀကီးေတြရဲ့စကားကိုလည္းနားမေထာင္ေတာ့ဘဲ ကလန္ကဆန္ေတြလုပ္လာမယ္။
စိတ္အတက္အက်ေတြကလည္း မမွန္ေသးတဲ့အျပင္သူတို႔ပဲသိတယ္၊ သူတို႔ပဲတတ္တယ္ဆိုတာ ျပခ်င္တဲ့အရြယ္ေလးေတြပဲျဖစ္တယ္။အထူးသျဖင့္ပထမဦးဆုံးအခ်စ္အေပၚ အ႐ူးအမူးျဖစ္တတ္တဲ့အရြယ္။တစ္မ်ိဳးေျပာရရင္ အခ်စ္ကိုကမၻာႀကီးလို႔သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့အရြယ္ေပါ့။ဒီလိုေရွာင္းက်န႔္မွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြရဲ့ စိတ္အေနအထားကို ဝမ္ရိေပၚကလည္း အျပည့္အဝလက္ခံနားလည္တယ္။
"တူ...တူ...တူ..."
အိမ္စာလုပ္ေနရင္းဝင္လာသည့္ဖုန္းကို ဝမ္ရိေပၚေျဖလိုက္သည္။
"ဟယ္လို ပါး..."
"ေအး ရိေပၚ စားၿပီးၿပီလား..."
"စားၿပီးၿပီ ပါး...ပါးတို႔ေရာ..."
"ပါးတို႔လည္း အခုပဲၿပီးသြားလို႔ လွမ္းဆက္လိုက္တာ...အစားေကာင္းေကာင္းစားရဲ့လား..."
"စားတယ္ ဘာမွမပူနဲ႔ေနာ္..."
"အင္းပါ...အစားကို အခ်ိန္မွန္စား...စာကိုပဲ ေခါင္းထဲအရမ္းမထည့္ထားနဲ႔ စားရမယ့္အခ်ိန္စား သြားရမယ့္ အခ်ိန္သြား ေပ်ာ္ရမယ့္အခ်ိန္ေပ်ာ္ ဟုတ္ၿပီလား..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါး...ဒါနဲ႔ေလ..."
"အင္းေျပာ..."
"ေရွာင္းက်န႔္ရဲ့ ကင္းမြန္ေလးေတြေရာ က်န္းက်န္းမာမာရွိရဲ့လား..."
"က်န္းမာသလားေတာ့ မေမးနဲ႔...တစ္ရက္တစ္ရက္ ဝၿဖိဳးလာတာ ေနာက္တစ္ခါလာလည္ရင္ သူ႔သခင္ေတာင္ သူတိို႔ကို မွတ္မိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး...ဟား...ဟား...ဟား..."
YOU ARE READING
Healing A Broken Soul
Fanfictionဒီကမ္ဘာပေါ်မှာလေ ဖြစ်တည်မှုတိုင်းကချစ်စရာကောင်းတယ်ဗျ။ Cover Photo Crd:
