BAB 3

6.2K 424 32
                                    

Aturan langkah kakiku terhenti betul-betul dihadapan pintu bilik hospital. Mengingatkan pernyataan yang tidak dapat dinafikan oleh doktor itu membuatkan aku was-was untuk berhadapan dengan Arjuna.

Aku memandang ke sebelah kiriku. Lucas memandang wajahku seraya memberi senyuman ikhlas buatku.

"You can do this Laila. You're strong. I believe that." Ucap Lucas perlahan. Aku mengangguk. Mengeyakan kata-katanya.

Pintu bilik dibuka perlahan-lahan. Kaki aku segera memasuki bilik. Masuk sahaja di dalam bilik, lantas aku menutup pintu. Wajah kacak Arjuna menjadi tatapan kornea mataku.

Arjuna memandangku. Wajahnya jelas kebingungan.

"Kau siapa?" Laju Arjuna melontarkan soalan kepadaku. Lepas apa yang doktor katakan itu tadi, aku memang sudah menjangka ayat ini yang akan keluar daripada mulut Arjuna.

He's having amnesia.

Senyuman tawar terukir di wajahku. Kaki aku mengatur laju ke arah kerusi yang berada di sebelah katil Arjuna. Pantas aku duduk berhadapan dengannya. Senyuman tawar masih menghiasi wajahku.

"Kau ni pekak ke? Aku tanya kau siapa?" Soalnya.

"Awak memang tak ingat saya ke Arjuna?" Aku melontarkan kembali soalan buatnya.

Arjuna menggaru keningnya. "Tak. Aku memang tak ingat apa-apa. All I know is nothing." Balasnya.

"Tapi bahasa english awak ingat pula." Ujarku. Arjuna menjelingku sekilas. Auch, sakitnya kena jelingan maut dengan suami sendiri.

"Soalan aku sekarang ni simple aje. Kau siapa?" Soalnya lagi. Aku menghela nafas berat.

"Saya Laila. Kawan awak." Balasku.

"Kawan?" Wajah Arjuna masih jelas kebingungan. Aku hanya mengangguk.

"Kenapa aku tak ingat apa-apa pun?" Soal Arjuna.

"Sebab awak tengah amnesia, bingai." Balasku. Hilang ingatan memang akal-akal hilang sekali ke? Arjuna hanya mendesis kecil. Geram dengan aku lah tu.

Pintu bilik tiba-tiba dikuak luas. Aku menoleh ke arah pintu. Kelibat abang Arkan muncul sambil memegang makanan dan minuman dari KFC.

Abang Arkan dengan selambanya datang ke arah kami berdua. "Nah, ni untuk kau. Kau yang order sangatkan tadi."

Aku mengerutkan dahi. "Siapa yang order?" Soalku.

Abang Arkan memuncungkan bibirnya ke arah Arjuna. Lantas aku menoleh memandang Arjuna.

"Terima kasih kembarku." Arjuna berterima kasih. Dahiku digaru.

"Kata tak ingat apa-apa? Ni macam mana awak boleh ingat?" Soalku keliru.

"Arkan bagitahu yang dia kembar aku. Dia siap tunjuk bukti sekali." Balas Arjuna mendatar. Pandangannya tidak lepas daripada ayam paha kepci itu. Tanpa membuang masa, Arjuna terus membaca doa makan lalu pantas dia melahap ayam itu.

Aku memandang abang Arkan. Senyuman manis yang terukir diwajah tampannya diberikan kepadaku. Aku memusingkan semula kepalaku ke arah Arjuna.

"Kalau saya cakap saya ni isteri awak, awak percaya tak?" Arjuna tersedak. Tangan kanannya mencari-cari air manakala tangan kirinya pula memegang lembut lehernya.

Aku menghulurkan air ice lemon tea yang berada di atas meja itu kepada Arjuna. Lantas Arjuna meneguk segelas air ice lemon tea itu. Aku memandang Arjuna kerisauan.

LAILA'S BROTHER (HIATUS)Where stories live. Discover now