Fall Asleep [KookV]

Chapter 2

زندگی کردن با جیمین و یونگی خیلی هم بد نبود.

 

در واقع، با توجه به اینکه اون اتاق فقط برای دو نفر ساخته شده بود، کمی شلوغ بود، اما قابل تحمل بود. تهیونگ روی تخت جیمین می‌خوابید و یونگی هم تختش رو با جیمین شریک می‌شد. همچنین، دیگه کسی نگران بهم‌ریختگی خوابگاه نبود چون تهیونگ مرتباً تمیزش می‌کرد، لباس‌هاشون رو می‌شست، کف اتاق رو جاروبرقی می‌‌کشید، توالت رو تمیز می‌کرد و همه چیز رو براساس رنگ سازماندهی می‌کرد. (اما خیلی سریع اینکار رو متوقف کرد چون یونگی سر اینکه چیزی رو پیدا نمی‌کرد سرش داد زد). بعد از اینکه ناخواسته وارد فضای زندگی اون‌ها شده بود، این کمترین کاری بود که می‌تونست انجام بده.

 

مزیت دیگه‌اش این بود که اون‌ها بهش کمک می‌کردن تا همۀ کلاس‌هاش رو پیدا کنه، اما این مانع از این نشد که تهیونگ حدود شیش بار توی محوطۀ دانشگاه گم نشه و علاوه بر اون لازم نبود نگران آزار و اذیت بقیه بخاطر جدید بودنش باشه چون نیمی از بچه‌های دانشگاه از یونگی می‌ترسیدن.

 

اون‌ها بهش یاد دادن با کدوم اساتید نباید سروکله بزنه و با کدوم‌ها می‌تونه شوخی کنه که همین باعث شد نیمی از استادها فکر کنن که اسم واقعی تهیونگ کیم یورا بود.

اون‌ها تهیونگ رو به تمام مکان‌های ضروری بردن، از جمله رستوران‌هایی با غذاهای ارزون‌قیمت که اولش غذاهاشون بوی عجیبی می‌دادن اما طعمشون رضایت‌بخش بود و اتاق‌های کارائوکه‌ای که مجبور بودن پنهانی غذا و نوشیدنی به اونجا ببرن چون همه چیز اونجا به طرز انزجارکننده‌ای گرون بود. اون‌ها همچنین چندتا دوستاشون رو از تیم رقص خودشون بهش معرفی کردن تا تهیونگ تنها نباشه و تهیونگ عاشق همشون بود.

تهیونگ متقاعد شده بود که جیمین و یونگی فرشته‌های نجاتش بودن و جیمین هم از صمیم قلب باهاش موافق بود.

 

همچنین زندگی با اون‌ها بد نبود چون تهیونگ یاد گرفت که جیمین شاید بهترین آدم دنیا بود و از خودش پرسید که اون پسر تمام عمرش کجا بوده. جدای از این واقعیت که اون یه رقصندۀ باورنکردنی بود که هر فردی رو مجذوب خودش می‌کرد، اون همچنین انیمه نگاه می‌کرد که از نظر تهیونگ این ده امتیاز داشت. اون‌ها سلیقۀ مشابهی توی موسیقی داشتن که دوباره ده امتیاز داشت و جیمین یه باسن فشردنی داشت که واقعا صد امتیاز اضافه داشت.