The wife and her Mistress

6-Sins and bravery

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝐒𝐈𝐗

(A/N: So yeah , hindi ako nakapag update kagabi dahil sa kinulang ako ng oras lalo na't nasasanay na ata ako sa long chapter. Pambawi ko na 'to hehe. Enjoy! )

~𝑺𝒊𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝒃𝒓𝒂𝒗𝒆𝒓𝒚~

ANONG oras na pero ang dalawang mata ko ay mulat na mulat parin. Paano ba naman kasi?? Hindi parin maalis sa isip ko yung ginawa niya kanina sa ‘kin.

Tapos pag uwi namin , parang wala lang sa ‘kanya yung nangyari. Hindi ko alam kung pinaglalaruan niya lang ba ako kung ano eh. Naka ilang beses na ako na lipat ng pwesto. Naka ilang beses na akong huminga ng malalim. Nagpatugtog na ako nang mga nakaka antok na tugtog pero wala paring epekto.

Ang lakas parin ng tibok ng puso ko at hindi parin maalis sa isipan ko ang mga ginawa niya kanina. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago tuluyang bumangon sa kama na hinihigaan ko.

Nasa naiisang hotel room kami ni Verena ngayon. May dalawang kama sa iisang room. The whole place look so classy and elegant. Nagrereklamo pa nga si Verena kanina kasi according sa kanya ay sobrang liit ng kwarto na nakuha namin. But in fact ay napaka laki na nito. May mini kitchen pa nga at dining area. Wala na kasing available dahil sa puno na ang buong hotel na napuntahan namin. Ayaw niya naman sa iba.

Isa rin iyon sa mga dahilan kung bakit hindi pa ako nakakatulog ngayon. Knowing na nandyan lang sa paligid ang taong kanina pa nasa isip ko.

Kahit anong gawin kong pagpapapanggap na tulog na ako , ay hindi parin umeepekto lalo na’t ramdam ko parin ang prisensiya ni Verena sa paligid.

Sa ika sampung pagkakataon ay nag palit nanaman ako ng pwesto. Ibinaling ko ang harapan ko sa kanang bahagi ng kama ko kung saan makikita ang buong kwarto naming.

“Put4ngi---“ agad akong napa mura nang makita ko ang isang imahe ng babae na nakatayo sa tabi ng kama ko.

“M-miss Verena… akala ko tulog na po kayo?”

She’s standing beside my bed looking like a sleepy goddess while only wearing her black robe.

“C-can I sleep beside you?” her voice is shaking a bit.

May hawak siyang unan niya , at sa kaliwa niya namang kamay ay hawak niya ang kamay ng manika niyang si Victoria.

Muka siyang bata na naglalambing sa magulang upang makatabi sila.

“O-opo…” agad kong sagot.

Itinaas niya ang kumot na naka balot sa katawan ko at saka siya unti-unting naupo sa tabi ko hanggang sa tuluyan na siyang mahiga sa tabi ko. inilagay niya sa gitna naming si Victoria.

“Are you having nightmare?” I asked.
She just nodded like a kid. “Even though I’ve living in nightmare ever since I was born , I’m still a bit scared everytime I’m having a nightmare…” her voice is quite soft now.

“It’s normal to be scared in every nightmare… because nightmare came from our own fear.” I said to her.

Pareho kaming nakatitig lang sa kisame na para bang doon kami naghahanap ng mga salitang sasabihin sa isa’t-isa.

“Zehra…”

Agad akong napalingon sa kanya nang tawagin niya ang pangalawa kong pangalan.

“Hmm?”

“Can you tap my shoulder and me sing me lullaby? I can’t sleep…” her soft voice can never make me say ‘no’ everytime she’s resquesting something.
Nang maramdaman ko ang pag galaw niya sa kama ay  sinabayan ko rin siya. Ngayon ay kaharap namin ang isa’t-isa at halos isang pulgada lang ang pagitan ng mga muka.