ဗီလိန်က ပက်ပက်စက်စက်ကို လှလွန်းတယ်! [Mmtranslation]

Ch.(4) အချက်အလက်စုဆောင်းခြင်း

သွေးဆာမှု၊ မေးခွန်းအစ်ခြင်း၊ ဧရာမပင့်ကူကြီး

၁၅ကီလိုမီတာလောက် လူတစ်ဦးအား ကျောပိုးပြေးရပြီးနောက် ရွှီရှင်းကျီသည် အမှန်တကယ်ပင် ပင်ပန်းနေခဲ့သည်။ သူ့လက်မှသံကြိုးကို ဂရုမစိုက်ဘဲ အကြိမ်အနည်းငယ် ချည်နှောင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲချကာ အိပ်ပျော်သွားသည်။

ချိနဲ့တဲ့လက်နဲ့၊ တူနဲ့ ပန်းကန်တွေကို ကိုင်ရတာတောင် ခက်ခဲနေပြီဖြစ်လို့ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ခြင်းလိုမျိုးလို စေ့စပ်သေချာတဲ့ အလုပ်အတွက် ပိုကောင်းတဲ့ အချိန်ကို ရှာဖွေဖို့လိုသည်။

ရွှီရှင်းကျီ အိပ်ပျော်သွားပြီးနောက်၊ ဝါးတံခါးသည် အပြင်ဘက်မှ တိတ်တဆိတ်ပွင့်လာပြန်သည်။

မုန့်ချုံ့ကွမ်းသည် ဖြည်းညှင်းစွာ လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည်။ သူအဝတ်လဲပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။

သူ့အလွှာတစ်ခုတည်းရှိ လျှော်ပင်အဝတ်သည် ဆီးနှင်းထက်သာလွန်ပြီး ရင်ဘက်တွင် တိမ်တိုက်များကြားမှ နဂါးတစ်ကောင်ဖြင့် အလှဆင်ထားပြီး နောက်ဘက်ခြမ်းကို မှင်ဆေးအကွက်များဖြင့် ဆေးဆိုးထားသည်။ ပိုးဖဲကြိုးရှည်နှင့် တွဲစပ်ထားသည့် အံဝင်ခွင်ကျရှိသော ခေါင်းဆောင်းတစ်ခုလည်း ပါရှိပြီး သူ၏မှင်-အနက်ရောင်ဆံပင်ကို ပိုမိုပေါ်လွင်စေသည်။

သို့သော် သူ၏အပြင်ဘက်အကျဆုံးအလွှာသည် အိုးမဲနှင့် သွေးစိမ်းများဖြင့် စွန်းထင်းနေသော ရှည်လျားသော၀တ်ရုံကို ဝတ်ထားဆဲဖြစ်သည်။

သူသည် ကုတင်ဘေးတွင်ငြိမ်သက်စွာ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ရွှီရှင်းကျီ၏ ညာဖက်လက်ကို ဆွဲယူပြီး ရွှီရှင်းကျီ၏ အိပ်နေသော မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့ခေါင်းကို လက်ပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။

မုန့်ချုံ့ကွမ်း၏ မျက်လုံးများသည် တင်းတင်းစေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းများ၊ ထင်ရှားသော Adam's appleနှင့် ရင်ဘတ်ပေါ်မှ အသက်ရှုနှုန်းကို သေချာစွာ ကြည့်နေသည်။ သူသည် အချိန်မရွေးကွဲသွားနိုင်သည့် ကြွေပန်းအိုးကို ကြည့်နေသလိုမျိုး စိိိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေသည်။