ဗီလိန်က ပက်ပက်စက်စက်ကို လှလွန်းတယ်! [Mmtranslation]

Ch.(9) အမှန်တရားနဲ့မုသား

လူလေးယောက်၊ ရင်းနှီးတဲ့ ရဲဘော်၊ ကျိုးပိုင်နန်

ရွှီရှင်းကျီ အံ့အားသင့်သွားသည်။ သူသည် မနေနိုင်ဘဲ သူ့ပါးကို ကိုင်ကာ ချုံ့ကွမ်း၏နဖူးကို တောက်လိုက်သည်။

ချုံ့ကွမ်းသည် နောက်ပြန်ဆုတ်သွားခဲ့သည်။ သူ့နဖူးကို အုပ်ပြီး ရွှီရှင်းကျီကို အသနားခံစွာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။ "......."

သူ့ကို ဒီလိုမြင်လိုက်ရတော့ ရွှီရှင်းကျီက သူအင်အားအလွန်အကျွံသုံးခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ သံသယဖြစ်မိသည်- "ဒီလောက် နာလို့လား?"

"အင်း" ရွှန်းလဲ့သောမျက်ရည်တစ်လွှာသည် ချူံ့ကွမ်း ၏မျက်လုံးများတွင် ပြည့်နှက်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းကို အကြီးကြီး စူလိုက်သည်။ ".....တော်တော်နာတယ်"

မဝေးလွန်းတော့ ကျို့ကျစ်သမ်းက အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

ရွှီရှင်းကျီသည် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုပိုက်ကာ မျက်ရည်တစ်စမ်းစမ်းနဲ့ ကောင်လေးကို ငုံ့ကြည့်ကာ ခေါင်းကိုက်ချင်သွားသည်။ "ယောက်ျားပီသစမ်းပါ၊ ဒီလိုအမူအရာမျိုး မပြနဲ့"

ချူံ့ကွမ်းသည် နားမလည်နိုင်ဟန်ဖြင့် သူမျက်လုံးများက ထောင်ပေါင်းများစွာသော တောက်ပသော ပုလဲများဖြင့် အုံ့ဆိုင်းနေသလို တောက်ပနေသည်။ "......."

ကလေးလေး၏ အရေပြားသည် တိုဟူးကဲ့သို့ဖြစ်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပွတ်လိုက်မှုကြောင့်ပင် အရေပြားနီရဲကာ အနည်းငယ်ပြင်းထန်နေပုံရသည်။

ရွှီရှင်းကျီ ကူကယ်ရာမဲ့သလို ခံစားခဲ့ရသည်။ သူသည် နီရဲနေသော နေရာကို ငုံ့၍ မှုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းကို ဖိကာ ကျို့ကျစ်သမ်း ဆီသို့ တွန်းလိုက်သည်။ "....မရှုပ်နဲ့တော့၊ နောက်တစ်ခါ မရဘူးနော်"

ချူံ့ကွမ်းက သူ့မျက်ရည်တွေကို ထိန်းပြီး ခေါင်းကို နောက်ပြန်လှည့်ကာ "ဟုတ် ရွှီရှစ်ရှုန်း" ဟု တုံ့ပြန်ရင်း ချိုသာစွာ ပြုံးပြလိုက်သည်။

.....ချီး၊ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ!

ရွှီရှင်းကျီ လှည့်ပြီး လမ်းလျှောက်ကာ သူ့ကိုယ်သူ တွေးကြည့်လိုက်တော့သည်။ 'သူ့နာမည်ကို ဆုံးဖြတ်ပြီး၊ ဘယ်လိုမျိုး နာမည်ကောင်းပေးရမလဲ?'