ဗီလိန်က ပက်ပက်စက်စက်ကို လှလွန်းတယ်! [Mmtranslation]

Ch.(5) စွန့်ပစ်မြေအရှင်သခင်

ခွေးပေါက်လေး၊ အိပ်မက်ဆိုး၊ သားရဲမွှေးဝတ်လူ

နွေးထွေးနူးညံ့သော လက်ဖဝါးတစ်စုံက ရွှီရှင်းကျီ ၏မျက်လုံးများကို ဖုံးအုပ်လိုက်ပြီး သူ့မြင်ကွင်းကို ပိတ်ဆို့ထားသည်။ "...ရှစ်ရှုန်း၊ အားလုံးအဆင်ပြေသွားပါပြီ။"

မုန့်ချုံ့ကွမ်းသည် သူ့လက်တစ်ဖက်ကို မြှောက်လိုက်ကာ ဝိညာဉ်စွမ်းအင်မှ ပေါင်းစပ်ထားသော ပင့်ကူသည် ပြာများအဖြစ်သို့ ချက်ချင်းပင် ပြန့်ကျဲသွားသည်။

ကျိုးပိုင်နန် ဖယ်ရှားရန် အချိန်မရှိခဲ့သော ဝိညာဉ်အာရုံခံကြိုးကို ချိတ်ရန် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို ကောက်ကွေးလိုက်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးကို ရှေ့သို့ တွန်းလိုက်သည်။

မျှော်စင်အပြင်ဘက်တွင် သိန်းနှင့်ချီသော စပျစ်နွယ်ပင်များသည် ကျိုးပိုင်နန်၏ခြေရင်းမှ ပေါက်ထွက်ကာ သူမတုံ့ပြန်နိုင်မီ မြေကြီးထဲသို့ ဆွဲငင်သွားသည်။

ကျိုးပိုင်နန်က ဒေါသတကြီးနဲ့ "မုန့်-"

လုယွီကျို့သည် ၎င်းတို့ကြားရှိ အကွာအဝေးကိုခြားကာ ပြန်ပြင်ထားသော တစ္ဆေလှံကို သူ့ခေါင်းဘေးတွင် ချထားလိုက်ပြီး အထင်အမြင်သေးစွာဖြင့် "မင်းကိုဘယ်သူက သေတွင်းတူးခိုင်းလို့လဲ? နည်းတောင်နည်း သေးတယ်။"

ကျိုးပိုင်နန်: "......"

ရွှီရှင်းကျီသည် သူ၏ခြေလက်များ အေးစက်ပြီး ဦးရေပြားအနှံ့ ယားယံသည့် အခြေအနေမှ ပြန်လည်ကောင်းမွန်မလာမီတွင် အချိန်အတော်ကြာ လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုခဲ့သည်။ သူက မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပြီး "သေသွားပြီလား?" လို့ မေးလိုက်သည်။

......သူ့လက်ဖဝါးပေါ် လှုပ်နေသော မျက်တောင်များ၏ ခံစားချက်သည် အလွန်နူးညံ့လှသည်။

မုန့်ချုံ့ကွမ်းသည် သူ့လက်ကို ဆုတ်ခွာလိုက်ပြီး ရွှီရှင်းကျီ၏ ခါးတွင် လက်ကိုရစ်ပတ်ထားကာ ရွှီရှင်းကျီ၏ နဖူးကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ရန် သူ့လက်ခုံကို အသုံးပြုလိုက်သည်။ သူက တိုးတိုးလေးပြောသည်။ "....ရှစ်ရှုန်း၊ စိတ်မပူပါနဲ့။ လာရှုပ်တဲ့ ပိုးမွှားတွေအကုန် သေသွားပြီ။"