Behind Closed Doors

Chapter 21

Chapter 21

Sa kabila ng mga nalaman ko alam ko sa sarili na hindi nagbabago ang nararamdaman ko para kay Travis. I still love him the same way pero ngayon hindi ko pa kaya ang makasama ulit siya, hindi ko rin kaya ang pakinggan siya kung bakit niya nagawa ang mag sinungaling sa akin. But right now I need to talk to him. Nasabi ko na ang tungkol kay Trin na aalis ako ng bansa kay Travis na lang talaga.

Hindi ko gusto ang idea na basta na lang aalis ng bansa ng hindi kami nag uusap. I know it's rude. He's looking for me since yesterday at tingin ko hanggang ngayon ay gano'n pa rin ang ginagawa niya lalo pa't naiwan ko ang cellphone ko sa bahay nung umalis ako kaya wala kaming contact ngayon. I want to at least send my goodbye on him personally, he lied to me and he hurts me so much, yes but that doens't mean I will leave him without saying anything, without facing him again.

Nakatingala ako sa bahay ni Travis. I wonder if he's here? Or maybe tama ang iniisip ko na kung wala siya rito ay hinanap niya pa rin ako? How about Travon? Magkasama kaya sila?

I can't help but to smile bitterly this place house once my home, full of happy memories with him pero hindi ko maiwasan ang hindi makaramdam ng kirot. He lied to me, he pretented to be his twin kaya paano ako nakakasiguro na totoo ang lahat ng pinakita niya sa akin from the very start?

Ipinilig ko ang ulo at huminga ng malalim. All I need to do is to say goodbye propely on him. Nothing more.

I was about to enter inside the house pero isang pamilyar na boses ang nakapag patigil sa akin.

"Sol? Solana?" Hindi pa ako tuluyang nakakaharap kay Travis ay sinalubong niya ako ng yakap. Hindi ako nakapag salita dahil sa gulat. I thought he's inside? So I was right he's looking for me?

Hindi ko nagawang suklian ang yakap niya pero hindi rin naman ako kumalas sa kaniya. Nakagat ko ang ibabang labi ng biglang makaramdam ng paninikip ng dibdib.

"I was looking for you! How are you? Kumain ka na ba? Maybe you are hungry or something? Let's go inside," Sunod sunod niyang sabi. Hinawakan niya ang magkabila kong braso at sinipat ang kabuuan ko. Habang ginagawa niya iyon ay hindi ko mapigilan na hindi siya titigan.

He's asking me if I was okay? Kung kumain na ba ako? Kung kamusta ako? Eh siya itong hindi maintindihan ang itsura, mukha ring wala pa siyang kain. I feel bad, alam kong dahil ito sa kahahanap niya sa akin

He hugged me again pero kumpara kanina mas mahiugpit iyon na para bang ang tagal niyang nangulila sa akin. Gusto ko mang yakapin siya pabalik at sabihing ayos na dahil narito na ulit ako, hindi ko magawa. Dahil alam kong hindi naman gano'n.

Nang mapansin niya ang mananahimik ko ay binitawan niya ako pero nanatili ang kamay niya sa aking braso. I stared at his face. Ilang araw lang akong umalis sa puder niya ay parang ilang taon na dahil sa kaniyang itsura. Gulo-gulo ang buhok, kitang kita ang eyebags, gusot ang damit, at halatang wala pang kain...pero kahit gano'n I can't deny the guwapo pa rin siya. Travis is my defination of perfect.

"I'm sorry I'm a mess..." aniya.

"Let's go inside." Iyon lang ang lumabas sa bibig ko.

We're here right now in the kitchen. He's making breakfast while I'm sitting in kitchen island. Hindi naman ako gutom pero ng sinabi niyang mag luluto siya hindi na ako tumatanggi dahil kung gagawin ko iyon, baka hindi rin siya kumain. I know he haven't eaten anything yet.

Bawat kilos niya ay pinag mamasdan ko. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya ngayon. Kung parehas lang ba kaming may gustong sabihin sa isa't isa?

"What do you want? For drinks?" Nag angat siya ng tingin sa akin, nag tatanong.

"Anything." I answered and he nodded.