"Sunghoon" "Ethan"
တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ထြက္သြားၾကတဲ့ ထိုနာမ္စားေတြ။
"အရင္ေျပာပါ"
ကိုယ္႐ွိန္အား သတ္ကာ ခုံေပၚျပန္ထိုင္ရင္း ဦးစားေပးေတာ့ Sunghoon က ေခါင္းအသာညိတ္လ်က္ ကုတင္အစြန္းေလး၌ သူ႕က္ိဳ ေက်ာခိုင္းလ်က္ ထိုင္၏။
သက္ျပင္း႐ွည္တစ္ခ်က္ဟာ ငိုက္စိုက္က်ေနတဲ့ ေခါင္းပိုင္႐ွင္ဆီမွ ထြက္လာၿပီး အခ်ိန္အခ်ိဳ႕ၾကာသည္အထိ သူတို႔ၾကား တိတ္ဆိတ္မႈက ေနရာယူသည္။
"ကြၽန္ေတာ္... London ျပန္သြားေတာ့မယ္"
စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ သူဒီေလာက္ထိ တုန္လႈပ္သြားရမယ္လို႔ Ethan တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့ဖူး။
"ဒီအေတာအတြင္း ေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္ အင္း... မေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ႐ွိေပမဲ့ေပါ့... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရာအားလုံးအတြက္ ေက်းဇူးပါ"
ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့ အသံနဲ႔ အေရာင္ျခယ္တဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖိအားေပးထားမွန္း သိသာသည္။
"ကိုယ္လက္မခံဘူး"
Ethan မတ္တပ္ထကာ ေျခတံ႐ွည္တို႔အား ထိုေကာင္ေလးေ႐ွ႕သို႔ ဦးတည္ေစ၏။
"အဲ့ဒီ ေက်းဇူးတင္စကားေတြ ကိုယ္လက္မခံတာ မို႔လို႔ မင္းဘယ္မွ မသြားရဘူး"
ကုတင္ေပၚ ထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြေအာက္ ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ရင္း ထိုင္ကာေျပာေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက သူ႕အား အရည္ၾကည္အခ်ိဳ႕ ရစ္သိုင္းေနေသာ မ်က္၀န္းတို႔ျဖင့္ ငုံ႔ၾကည့္သည္။
"ကိုယ္ မင္းေက်နပ္တဲ့အထိ ေတာင္းပန္ေပးမွာမို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ့္ကို ထားမသြားပါနဲ႔ေနာ္"
မ်က္ႏွာႏုႏုထက္ လက္တစ္ဖက္အား အုပ္ေစေတာ့ တလက္လက္ေတာက္ေနတဲ့ မ်က္ရည္တစ္စက္က ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းထဲက ျပဳတ္က်တယ္။
"ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း Jake သိလား?"
မ်က္ႏွာ အမူအရာ ၊ မ်က္၀န္းေတြ ၊ အသံ အစစအရာရာ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ Sunghoon ဟာ Ethan အား ထိတ္လန္႔ေစသည္။
"မေျပာတတ္ဘူး ဒါေပမဲ့ သိခဲ့ရင္ေတာင္ သူက ဂ႐ုစိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး"
YOU ARE READING
𝗦𝗻𝗲𝗮𝗸𝘆 𝗟𝗶𝗻𝗸 ▍𝗗𝗼𝘂𝗯𝗹𝗲𝗝
Fanfiction𝘀𝗻𝗲𝗮𝗸𝘆 𝗹𝗶𝗻𝗸 𝘀𝗵𝗼𝘂𝗹𝗱 𝗸𝗻𝗼𝘄 𝗵𝗶𝘀 𝗽𝗹𝗮𝗰𝗲? 𝘂𝗺𝗺... 𝗮𝗰𝘁𝘂𝗮𝗹𝗹𝘆 𝗵𝗲 𝘄𝗼𝗻'𝘁 𝗴𝗶𝘃𝗲 𝗮 𝗳𝘂𝗰𝗸. 𝗯𝗼𝘁𝗵 𝗨𝗻𝗶𝗰𝗼𝗱𝗲 𝗮𝗻𝗱 𝗭𝗮𝘄𝗴𝘆𝗶 𝗮𝗿𝗲 𝗮𝘃𝗮𝗶𝗹𝗮𝗯𝗹𝗲.
