8. ŞÜPHELİ YARA

37.8K 1.7K 322
                                    

Oy vermeyi unutmayın. Yorumlarınız, desteğimiz. 💪🏻

Şarkılar; Kaan Boşnak - Bırakma Kendini

Keyifli okumalar canlarım.

Eğer zamanı geriye alabilecek olsaydım, tam da şu anı hiç yaşamamış olmayı dilerdim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Eğer zamanı geriye alabilecek olsaydım, tam da şu anı hiç yaşamamış olmayı dilerdim. Sevdiğim adam kanlar içinde yerde yatıyordu, aldığı sert soluklar benim ciğerimi yakıyordu. Korkudan kalbim delicesine çırpınırken hızla yanına çöktüm. "Demir," telaştan kekeliyordum. "İyi misin?"

Gözleri açıktı, nefes alıp veriyordu hızlıca. "Git," dedi sadece fısıldar gibi çıkan sesiyle. Hemen başımı iki yana sallayıp ambulans aramak için telefonumu çıkardım cebimden fakat o hemen elimi tutmuştu. "Hayır," dedi dişlerinin arasından. "Ambulans olmaz."

"Sen ne saçmalıyorsun!" diye bağırdım kendime hakim olamayarak. "Öleceksin Demir, bırak da arayayım!"

Göz kapakları yavaş yavaş açılıp kapanırken "Ölmem merak etme," dedi güler gibi nefes vererek. "Telefonumu çıkar."

Hızlıca kendi telefonumu yere bırakıp Demir'in ceplerini aramaya başladım, telefonu sol cebinden çıkmıştı. "Şifresi ne!"

"02122019," dedi, zorlukla konuşuyordu. Hızlıca söylediği sayıları tuşlayıp açtım telefonu. "Atakan yazanı ara, hoparlörü aç."

Hemen dediğini yapıp Atakan yazan numarayı aradım. Çaldı... Çaldı...

"Buyur kardeşim?"

"Atakan," dedi Demir dişlerini sıkarak, acı çektiği bariz bir şekilde ortadaydı.

"Demir, sesin niye böyle geliyor oğlum?"

"Yaralıyım."

Telefondan birkaç hışırtı duydum ardından adamın telaşlı sesi kulaklarıma doldu. "Ne demek yaralıyım, nerdesin!"

Demir gözlerini kapatıp dişlerini sıkarak nefes aldığında acıdan konuşmadığını anlamıştım. "Konum atacağım, acele et." dedim ve telefonu kapattım hemen.

Atakan'a konumu gönderip telefonun ışığıyla Demir'in vücuduna baktım, göğsü kanıyordu. Gözlerim dolarken yüzümü buruşturup ceketini hafifçe kenara sıyırdım. Sanırım bıçaklanmıştı çünkü kesik bıçak izine benziyordu. Hızlıca üzerimdeki hırkayı çıkarıp yarasının üzerine bastırdım.

"Nasıl oldu bu?" diye sordum bir yandan da korkuyla. Konuşması gerekiyordu, bilincini açık tutması gerekiyordu. İzlediğim dizilerde hep böyle derlerdi.

Acıyla inleyerek bana çevirdi başını. "Senin yine dışarıda ne işin var bu saate tek başına?"

Hayretle baktım yüzüne. "Sen ne halde olduğunun farkında mısın, konu şu an ben miyim gerçekten?"

UFAKLIK | Daddy Issues ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin