Motor yarışlarının gözde ismi olan Demir Atasoy, yıllardır kendisine platonik olan genç kız ile talihsiz bir şekilde ansızın tanışır ve tatlı serüvenimiz başlar.
İnsan yaşadığı yerden koparmış. Kırıldığı kalpten gömülürmüş. Yandığı ateşte kül olup...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🤎
Hayat mucizelere kucak açar demiştim; şimdi karnımda küçücük bir mucize taşıyordum. Öyle ki; tüm hayatım boyunca belki de aldığım en güzel haberlerden biriydi bu. Bizim bir bebeğimiz olacaktı. Demir'le benim, ikimizin bebeği olacaktı. Biz artık tamamıyla bir aile olacaktık.
"Çok canın acıdı mı güzelim?" diye sordu, her şeyden çok sevdiğim adam.
Kolumdaki pamuğu çekerken başımı iki yana salladım. "Sen elimi tutup gözlerimin içine bakıyordun. Benim canım nasıl yanabilir ki?"
Gülümsedi sözlerime. O gülüşü içimde güzel kokulu çiçekler açtırdı. "İlk kez bu kadar heyecanlı hissediyorum Efnan." dedi dürüstçe. "Umarım bir terslik olmaz." Bakışları öyle tedirgin duruyordu ki, gülmeden edemedim.
"Farah abla testin yüzde doksan doğruluk payı olduğunu söyledi." dedim endişesini az da olsa azaltmak adına. "Yani hamileyim, endişe etmene gerek yok kocacığım." Yüzündeki o güzel gülüşü büyürken beni kendine çekip sıkıca sarıldı bedenime. "Baba olacaksın Demir, anne olacağım bir terslik olmayacak."
"Seni her şeyden çok seviyorum." dedi boğuk sesiyle. Dudaklarını boynumda hissettim. "Bana bu güzel anları yaşattığın için sana öyle borçluyum ki güzelim, sana dünyaları versem bile ödeşemem; gerçi, benim tüm dünyam da sensin ya zaten."
"Senin benim olman, yanımda olman dünyalara denk zaten." dedim içtenlikle. O sırada hemşirenin adımı seslenmesiyle ayrıldık birbirimizden. İçim öyle kıpır kıpırdı ki, sanki tüm vücudum mutluluktan titriyordu. Sanki nefesimi kesen hoş bir şey vardı içimde. Boğazım, yanaklarım gıdıklanıyor gibiydi. Mutluluktan son gücümle bağırasım geliyordu.
"Hazır mısın?" dedi Demir, elimi tutup şefkatle gözlerime bakarken.
"Evet," dedim bugün yüzümden eksik olmayan o gülüşümle. "Ya sen?"
"Hazırım." dedi ve tuttuğu elimin üzerine narin bir öpücük bıraktı. İkimiz de gülerken hemşirenin yönlendirmesiyle girdik içeriye.
"Hoş geldiniz." dedi doktor, ayağa kalktığında Demir'le el sıkıştılar, ardından benimle. "Buyurun lütfen." Karşısındaki iki karşılıklı koltuğu işaret ettiğinde oturduk hemen. Doktor da oturduğunda gülümseyerek ekrandan birkaç işlem yapıp bana döndü. "Öncelikle tebrik ederim, hamilesiniz."
"Teşekkür ederim." dedim gülüşüm büyürken. Demir'e baktığımda rahatlamış gibi gözlerini kapatmıştı.
"Bebeğiniz bir aylık." dediğinde şaşkınca baktım kadına. Gülümsedi bana samimi bir tavırla. "Yani bebeğin haşhaş tohumu büyüklüğünde." Gülerek Demir'e baktığımda o da gülüyordu. "Minik bebek daha bir santim, bir gram. Şimdilik size yalnızca birkaç bilgi vereceğim, bir ay sonra gelişinizde de bebeğinizin kalp atışlarını dinleyebilirsiniz."
