UFAKLIK | Daddy Issues ✓

40. BEN VE SEVGİLİM

Hoş bir bölümdü, iyi okumalar.

Oy ve yorumları unutmayın <3

Şarkı; Teoman - Motosikletli Kız

🫀

Bir insanı rezil etmek çok kolaydı, peki ya o rezilliğin altından kalkmak?

Demir'in anlattığına göre babasının annesini aldattığı görüntüleri canlı olarak konferans salonunda yayınlatmıştı. Babasını öyle bir rezil etmişti ki, itibarına oldukça büyük bir darbe vurmuştu. Teyfik Atasoy'un, Demir'in kendisi için hazırladığı gösteriden sonra hiç sesi çıkmamıştı. Aynı şekilde Kenan da ortalıkta gözükmüyordu. Bu sessizlik bir yandan içimi sıksa da, bir yandan da başımızın rahat olması huzur veriyordu.

"İstemiyorum ben hemşire falan, sen bana yetersin kızım." Annem yine itiraz ediyordu. Aradan iki gün geçmişti, annem taburcu olmuştu. İki gündür yalnızca annemle ilgilendiğim için Demir'e pek vakit ayıramıyordum. Geceleri arıyor, gündüzleri birkaç dakikalığına da olsa beni görmeye geliyordu. En azından ona sarılmak gün boyu üzerime çöken yorgunluğu alıp götürüyordu.

"Benim aklım sende kalıyor anne. Kapının önüne bile çıksam eve dönmek için adeta koşuyorum!" Annem artık yürüyemiyordu. Hayalleriyle birlikte bacaklarını da kaybetmişti. İki gündür Atakan evin ihtiyaçlarını alıp geliyordu. Annemi yalnız bırakmamak için markete bile gidemiyordum. "Hiç itiraz etme," diyerek çıkıştım. Artık ikna olsa da olmasa da o hemşire bu eve gelecekti. "Melis'e söyledim ayarlayacak."

"Zaten sana yüklediğim yükle zor yaşıyorum Efnan! Beni iyice yardıma muhtaç birine dönüştürme!" İtirazına karşılık gözlerimi kaçırdım.

Yanına yaklaşıp elini tuttum. "Sen benim annemsin," gözlerine baktım, ağlıyordu. "Sen beni dokuz ay karnında taşımadın mı? Sen benim her zaman en yakın arkadaşım olmadın mı? O pisliğin yaptığı her şeyin karşısında benim için kalkan olmadın mı? O seni döverken ben anlamayayım diye oyun oynuyoruz demedin mi?" Sonlara doğru sesim titremeye başlamıştı. Dolan gözlerimi yukarıya doğru dikip ağzımdan titrek bir nefes aldım. "Şimdi sakın bana yük olduğunu falan düşünme. Sen benim bu boktan hayattaki en büyük şansımsın."

Ağlaması şiddetlenirken cevap vermesini beklemeden kollarımı bedenine sardım. Sıkı, ama canını acıtmayacak şekilde sarıldığımda o da kollarını bana dolamıştı. "Peki," dedi gözyaşlarının arasından. "Sen nasıl istersen öyle yap."

"Nasıl istersek öyle olacak." diyerek düzelttim cümlesini. "Bundan sonra biz ne istersek, onu yaşayacağız annem."

Odada yankılanan telefonumun melodisiyle geriye çekildim. Cebimden çıkarıp baktığımda Demir'in aradığını fark ettim. Yüzüme aptal bir gülümseme peyda olurken annem de gülümseyerek bana bakıyordu. Onunla beraber olduğumuz iki gün boyunca Demir'le aramızda olan şeylerden bahsetmiştim. Artık birlikte olduğumuzu biliyordu, ve buna karşı çıkmamıştı.

Aramayı yanıtlayıp kulağıma dayadım telefonu. "Ufaklık?" diyordu Demir'in güzel sesi.

"Demir?" İç çekerek odama doğru adımlamaya başladım.

"Ne yapıyorsun güzelim?"

"Annemle ilgileniyorum, sen?"

"Yarış pistindeyim." dediğinde duraksadım.