Motor yarışlarının gözde ismi olan Demir Atasoy, yıllardır kendisine platonik olan genç kız ile talihsiz bir şekilde ansızın tanışır ve tatlı serüvenimiz başlar.
İnsan yaşadığı yerden koparmış. Kırıldığı kalpten gömülürmüş. Yandığı ateşte kül olup...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonunda açmıştı gözlerini. O soğuk minnet dolu bakışları gözlerimi delip geçerken nefretle bakmaya devam ettim gözlerinin içine.
"Efnan?" Melis seslendiğinde gözlerimi ondan çektim hızlı bir şekilde.
"Verdin mi?"
Başını salladı. Polis yaşanan olay bıçaklanma olduğu için hepimizin ifadesini almıştı. Hepimiz aklımızdan geçenleri hiç saklamadan en çıplak haliyle anlatmıştık polislere.
"Servet'ten şüpheleniyordum ve söyledim." dedi Atakan, kendinden emin bir ses tonuyla.
Başını salladı Demir. "Ben de aynısını söyledim. Siz de aynısını söylediyseniz sorguya çekilir muhtemelen."
Melis'de konuşmaya katılırken pisliğin gözlerine baktım yeniden. Bana böylesine duygulu bakması içimi ürpertmişti. Bir çeşit minnet duygusu vardı gözlerinde. Şaşkındı. Bunu yapmamı beklemediği ise çok belliydi. Haklıydı, bana yaptıklarından sonra onu kurtarmayı ben bile beklemiyordum ki o beklesin.
Midem bulanıyordu.
"Ufaklık?" Demir'in elini omzumda hissettiğimde irkildim. "İyi misin?"
Değildim, onu görmek canımı yakıyordu. Başımı salladım yine de. "İyiyim."
"Tamam," dedi omzumdaki elini indirip elimi tutarken. "Gidebiliriz artık."
"Pardon?" Hemşire bize doğru yaklaştığında duraksadık. "Faruk Arslan'ın yakını mısınız?" diye sordu gözleri benim üzerimdeyken.
Boğazım düğüm düğüm olmuştu sanki. "Hayır," dedim kısık çıkan sesimle. "Kendisiyle hiç bir yakınlığımız yok."
Hemşire dudaklarını birbirine bastırarak başını salladı. "Peki o halde, kusura bakmayın."
Melis, "Sorun değil," derken, arkama bakmadan lavaboya doğru adımladım.
İki karşılıklı lavabodan kadın sembolü bulunan kapıyı açıp içeri girdim. Musluğu açıp akan soğuk suyu ellerimi ıslatarak boynuma çaldım. Nefes almaya ihtiyacım vardı. Sanki görünmez bir el boğazımı sıkıyordu.
Kapı tıklatıldı birkaç saniye. "Efnan? İyi misin?" Melis'in sesiydi bu.
"İyiyim," diye seslendim, musluktan biraz daha su alıp alnıma çaldım başıma doğru. Şimdi biraz daha iyiydim.
Kapıyı açtığımda Melis'in endişeli suratıyla karşılaştım. Yanında bir kız daha vardı. Siyah saçlarını karıştırırken koyu kahve gözleriyle bana bakıyordu. "İşiniz bittiyse çıkacak mısınız?"
