UFAKLIK | Daddy Issues ✓

47. İNTİKAM ATEŞİ

Bu bölüm yazarınızın ağzından. 💓
Oy verirseniz sevinirim<3

Satır başı yorum istiyorum. <3

Sezen Aksu - Küçüğüm

🤍

Gözler hiç yalan söyler miydi? Her zaman baktığını görür müydü ya da her baktığı, gerçek olur muydu?

Olmamalıydı.

Demir'in gördükleri gerçek olamayacak kadar acı vericiydi. Sevdiği kadının göğsüne isabet eden kurşun, onun kalbini yerle bir etmişti. Gözleri cam duvardan gördüğü görüntünün verdiği hissiyatla anlık olarak kapanırken, yutkundu. Gözlerini yeniden açtığında bunun bir rüya olmadığını, gerçek olduğunu fark etti.

Oturduğu yerden adeta fırlarcasına koşarken, açık kapıdan kendini hızla dışarıya attı. Dışarıya çıktığında gördüğü görüntü, yerde yatan Efnan ve onu görünce silahı atıp kaçan adamdı. Demir, yere düşen silahı alıp adamın bacağına ateşlediğinde, adam yeri boylamıştı. Cengiz adamı tutarken, Melis ve Atakan'da şokla yerde yatan Efnan'a bakıyordu.

Demir elindeki silahı fırlatıp dizlerinin üzerine çöktü. "Efnan!" Efnan'ın başını dizine koyup yanağını avuçladı. "Efnan!"

Efnan'ın gözleri yavaşça aralanıp kapanırken, "Demir," dedi, fısıldar gibi.

O an Demir'in kalbine bir ok saplanmış gibiydi. "Sakin ol," derken, Atakan'ın çıkarıp uzattığı ceketi Efnan'ın kanayan göğsüne bastırdı. "Ambulansı ara!"

Melis'in bacakları titriyordu fakat soğukkanlı davranarak Atakan'ın uzattığı telefonu alıp hızlıca ambulansı aradı.

O sırada Atakan da yere çöktü. "Küçük şey? İyi misin?" Efnan'ın gözleri açılıyordu fakat tekrar kapanıyordu. Konuşmak istiyordu. Dilinin ucuna onlarca kelime, özellikle de iyiyim demek geliyordu ama sesi çıkmıyordu.

Demir, Efnan'ı ilk defa bu kadar halsiz görüyordu. İçi cayır cayır yanarken, onu omzundan çekerek başını göğsüne çekti. "Aradınız mı lan ambulansı!"

Melis konuşmayı sonlandırırken Demir'in yanına çöktü. "Aradım!" Gözlerinden yaşlar süzülürken, Atakan destek verircesine onun omuzlarını tutuyordu.

"Efnan," dedi Demir yeniden. Gözleri sevdiği kadının yüzünde gezinirken, acıyla yutkundu. "Efnan'ım... Lütfen dayan."

Efnan gözlerini açmakta çok zorluk çekiyordu ama Demir'i de bu halde görmeye dayanamıyordu. "Demir..."

"Sus, kendini yorma," derken, başını göğsüne bastırdı Demir. "Lütfen, sadece dayan Efnan'ım." Saçlarını okşuyordu bir yandan da. "Konuşma sus, ama dayan..."

"Demir..." Efnan'ın bilinci yavaş yavaş bedenini terk ederken, son hatırladığı şey Demir'in saçlarını okşayışıydı. Başı geriye doğru düşerken, Demir hemen geriye çekip yüzüne baktı Efnan'ın.