A badboy with charms.

A Badboy With Charms *10*

Zon, strand en zee. Zo hadden we ons dag geplant. Alleen dachten die domme regendruppels er anders over. Overal zag je mensen hun spullen pakken of hun eigen onder hun parasol verstoppen. En dan had je er anderen bij die gewoon bleven liggen. Zoals we. Het was toch maar een kleine bui en die ging rapper over dan je dacht. Ik keek Melanie en Miandra aan. 'Zwemmen?'Dus als drie kleine kinderen rende we zo rap mogelijk de zee in. Sommige mensen wierpen ons rare blikken en anderen lachten gewoon. Wat, nog nooit mensen zien zwemmen in de zee terwijl het regent. In principe wordt je toch nat door de regen dus waarom ook niet.

'Wie heeft er zin ineen ijsje.' Melanie keek ons geamuseerd aan. 'Je betaald.' En ik keek haar aan blij aan. 'Nou-.' 'Doe voor me maar twee bolletjes aardbei.'Klonk Miandra haar stem. 'Nou goed hoor ik betaal.' En ze keek ons lachend aan. 'Twee bolletjes meloen.' Melanie liep naar de ijsjeskraan en vijf minuten later zaten we met zijn drietjes te genieten van ons ijsje. 'He waar is de zon.' Ik deed mijn ogen openen keek geirriteerd voor mij uit. 'Die is er nog.' Voor mij stond Dylan. 'Huppel op.' 'Je verpest het mooi weer zo.' En ik keek hem vervelend aan. 'En als ik dat niet doe.' Dylan keek me uitdagend aan.'Dan vermoord ik je.' Ik zag Zack uit mijn ooghoek aan komen.

'Dat is toevallig.' En hij keek onze kant op.

'Nou zo toevallig vind ik het niet meer.' 'Overal waar we zijn komen we jullie tegen.'Maakte Melanie mijn zin af. 'Niet te enthousiast zusje.' Zack gaf zijn zus een por in haar zij en keek haar lachend aan. 'Altijd als ik jou zie.' Ze zette haar meeste liefste nep glimlach op en keek haar broer aan. 'Wat een liefde.' Zei Miandra lachend. Melanie keek haar waarschuwend aan. 'Zo veel liefde is er nou ook weer niet eh zusje.'Zack proetste het uit van het lachen. 'Als je het over je eigen hebt.' 'Nee inderdaad niet nee.' Zack keek zijn zus met een moordende blik aan. 'Oppassen je.' 

Dus uiteindelijk waren we met zijn vijven. Dylan was nog al verveeld en ik stoorde me er enorm aan. Ik weet niet waarom. Maar het feit dat hij er nu was liet me telkens aan die kus denken. Miandra keek me met één kom mee blik. 'Vertel wat is er.' Miandra keek me vragend aan. 'Wat moet er dan zijn?' Ik keek haar schaapachtig aan. 'Je niet van de dommen houden Vionna.' Dus dat betekende dat ik geen keus had en het haar maar moest vertellen dat Dylan me enorm irriteerde en ik met die kus in mijn gedachten zat. Dus dat was ook wat ik deed. 'En dat zeg je nu pas?' Ze keek me raar aan. Alsof ze elk moment iemand kon vermoorden.Of zo zag ze er toch uit. 'Ik weet gewoon niet wat doen.' 'Elke keer dat hij me aan kijkt denk ik er aan en dan irriteert hij me enorm.'Miandra draaide haar hoofd een beetje schuin. Je kent dat wel.Een hond doet dat ook als hij je wilt laten merken dat hij er wel iets van probeert van te snappen. Maar ze er uiteindelijk niks van snappen en gewoon met hun staart kwispelen. Dus nu zag Miandra er zo uit, als een hond maar dan zonder staart. 'Stop met dagdromen.' Ze keek me boos aan. 'En maakplezier.' Ze sleurde me mee weer het strand op. Bij die o zo te gekke vrienden. Right. Proef je mijn sarcasme?.

~COMMENT&STEM XM~